Unknown Love | Taekook

'20'

Selamm^^

Ben geldim... Söz verdim, sınır da geçmişti zaten.

Bu bölüm full düz. Doğum günü bölümü çünküüü🥳🎉🎂

O zaman iyi okumalar<3

* * *

Odamda hazır bir şekilde yatağımda oturuyordum. Annemin hazır olmamı söylediğinin üzerinden yirmi dakika geçmişti. Benim canım sıkkındı. Taehyung ile o günden beri konuşmamıştık. Şimdi ne olacaktı bilmiyordum. Yarın okul vardı. Acaba okulda da böyle soğuk yapacak mıydı? Umarım aramız düzelirdi.

Karşıdaki boydan aynama uzun uzun baktım. Annemin dediği gibi giyindim. Üzerime siyah gömlek, pantolon olarak da siyah, üzerinde düz beyaz çizgiler olan kumaş pantolon giydim. Gömleğimi de pantolonumun içine sıkıştırmıştım. Kolumda pek kullanmadığım saati taktım. Saçlarım hafif dalgalıydı. Dudağıma da kirazlı dudak nemlendiricisini sürdüm ve her şeyimi tamamladım. Yani hazırdım.

Saate baktım. Akşam 8'e geliyordu. Yani, sekize otuz dakika vardı. Belki de daha az bir süre. Annem neden aramıyordu ki?

Zaten moralim bozuktu. Taehyung'a sinirliydim, kırgındım. Bari bir açıklama yapsaydı. Neden soğuk davrandığını mesela? Ya da pişman olup özür diler? Belki de ayrılır?

Oflayarak yüzümü sıvazladım. Sonuç yoktu. Kurdum zaten başımın etini yiyordu. Bir de bu çıkınca...

'Ya öğrenmişse?'

Hayır. Hayır değil mi? Öğrenemez. Jennie söylemiş midir ki? Ama haftasonuydu. Buluşmuşlar mıdır?

'O kadar aptalsın ki. En basit olaya bile üzülüyorsun. Jennie hakkında konuşman neden deltanın senden ayrılmasına sebep olsun?'

Bilmiyorum. Aklım başka, sen başka söylüyorsun. Ben senin kadar kötü düşünemezdim kurdum. Sen benim tamtersimsin. Ben iyi düşünürüm, sen kötü.

Daha da konuşmadık. Zaten telefon çalmıştı. Arayan annemdi. Bekletmeden hemen açtım ve aynanın karşısına geçtim.

"Oğlum? Hazır mısın?"

"Evet de, nereye gelmeliyim?" Annemin sürprizini öğrenememiştim dün akşam. Bana konum atacağını, oraya gelince de onu ve sürprizini göreceğini söylemişti. Mızmızlansam da kabul etmiştim. Dediğim gibi; kafa dağıtmak için gidecektim.

"Atıyorum şimdi. Dediğim kombini giydin değil mi?"

Bir gariplik mi vardı? Çünkü annemin telefonu o kadar sessizdi ki garip bulmadan edemedim. Yani, çarşıda falan olsa insan sesleri gelir de... Nerede olduğunu çözemiyordum, kimsenin olmadığı bir yer mi?

"Anne? Nereye çağırıyorsun ki beni?" Fısıltılar duymaya başladım. Kim vardı ki yanında? Bir de fısır fısır, sessizce konuşuyorlardı?

"Sürpriz dedim ya canım. Hadi, geç kalmadan gel!"

Kaşlarımı çatmadan edemedim, endişelendim. Çünkü bir patlama sesi gelmişti!

"A-Anne! İyi misin? Ne oldu?" Telaşlı sesim bir yana odada dört dönüyordum. Sesimin titremesine mâni olamadım. Korkuyordum, ya anneme bir şey olmuşsa? Kurdumda tırsmış, merakla telefondan gelecek olan ses kulak vermişti.