Bir Hikaye Anlat

   Kız karşısında öfkeyle bağırıp çağıran babasına doğru korku içinde bakıyordu. Geriye doğru attığı adımlar duvara gelmesiyle durmuştu. Adamsa bunun farkında değildi, hiç bir şeyi algılayamayacak kadar sarhoştu.
    Dinginliğiyle bilinen adam içkiyle bu hale gelivermişti. Onu yıllardır tanıyanlara söyleseniz hiçbiri inanmazdı onun bu hale gelebileceğine. İçkiyi hep dikkatli içerdi çünkü...
    Ancak karısının ölümü onu bu hale getirmişti. Öyleki karısından kalan en önemli şeyi olan çocuklarıyla ilgilenmek aklının ucundan beri geçmiyordu.
    Kızın yaptığu tek şey "B-Babacığım i-iyi misin?" diye sormaktı. Adam ona sanki karısına küfür etmiş gibi algılamış, kızı kendiysiyle beraber odaya kitlemişti. Anahtarı da camdan fırlatıvermişti.
     Birden "GERİ ÇEKİLİN!" dedi gür bir ses. Ardından büyük bir patırtı koptu. Kardeşi yardım çağırmış olmalıydı. Sonunda, neredeydin şu ana kadar...
      İçeri dalan polislerin bir kısmı sarhoş adamı kelepçeleyip aşağı indirdiler. İki tanesiyse kızlarla konuşmaya onları sakinleştirmeye çalışıyorlardı.
Biraz olsun rahatlayana kadar polisler sabırla bekledi. Daha sonra karakola gittiler.
      Zaten annelerini kaybetmeleri yetmemişti, şimdi de babaları deliye dönmüştü. Birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı.  İkisi de ne yapacağını bilmiyordu. Lipyu'nun aklına birden teyzeleri ni aramak geliverdi. Lipa da onu onaylayınca karakoldan onu aradılar.

T: Alo?
Lipyu: Teyze babam içkiden kendini kaybetti ve polisden yardım istedik. Karakoldayız.
T: NE!? İyi misiniz?
Lipa: Evet teyze, dediler bir ağızdan.
T: Telefonu polislerden birine verin de adresi öğreneyim. Hemen yola çıkacağım, oradan ayrılmayın.
     Teyze dedikleri kişi gerçek teyzeleri değildi. İlids annesinin en yakın arkadaşıydı. Müziğe bayılırdı. Evinde mutlaka bir yerden müzik sesi gelirdi.  Eğlenceli biri olsada ciddi haline bürününce ondan korkabilirdiniz. Çalışırken ona çok yaklaşmazlardı bu yüzden. Büyürken hep yanlarında olmuş, onları kendi çocuğu gibi sevmişti. İş değiştirince annesiyle beraber taşınmıştı. Neyseki çok uzakta değildi de hemen geldi.
      Bir kaç belge imzaladı ve evine gittiler. Kapıyı onlara İlids'in annesi Rapis Hanım açtı. Ona selam verdiler. Kadın onların bu perişan hallerini görünce çok uzatmadı.
       Çocuklar için bir oda hazırladılar. Çocuklar aç olmadıklarını söylediler ve hemen uyumaya gittiler.
        Kapı çalındı, içeri İlids girdi.
Lipa "Bir hikaye anlatır mısın? Kafamda bugün yaşadıklarımız varken uyuyamıyoruz bir türlü. Yoksa biz 13 yaşındayız, hikayesiz uyuyabiliyoruz normalde" diye vurgulamayı da unutmadı.

         İlids:
Peki, hazırsanız başlayayım...