İNTİHAR

Başlangıç

O kadar kalabalığın içinde kendini yalnız hissetmek. Ben hep yalnızdım etrafım kalabalıktı ama beni anlayan varmıydı, dertlerimle ilgilenen bana teselli veren doğru dürüst varmıydı. "Boşver zamanla geçer "derlerdi sadece yada diğer teselli sözcükleri "Kafana takma" sen kafana takma deyince takılmamazlık olmuyo işte. Yada ben mi cok fazla umursuyodum herşeyi. Her ikiside var bence . Sadece güzelliğimle ilgileniyorlardı. Ya da  popülerliğimle. Artık ne popülerlik nede başka birşey umrumda değildi azıcık mutlu olmak sevilmek istiyordum. Ama artık sevgileride lazım değildi. Çünkü herşeyi bitiriyorum.

Bitirmem icin sadece ayağımla tabureyi itmem gerek. Herseyden bu kadar mı kolay vazgeçtin dediğinizi duyar gibiyim. Ama yaşamak istemiyorum napmam lazımdı ki. Ömrüm boyunca mutsuz olmak istemiyordum. Hem arkamdan üzülcek kimsemde yok . Sadece iki üç gün sahte gözyaşları ve sonra hic yokmuşum gibi davranmalar devam edecek. Anılar defterinde gül yaprağı gibi unutuldum kurudum. Artık mutlu sona inanmayacak kadar mutsuzum. Ne zamam mutlu olmaya kalksam otur diyor yalnızlığım, otur. Artık çabalama olmaz otur yalnız kal. Bitiriyorum bende ne yalnızlık ne mutluluk ikisinide istemiyorum. O kadar bıktım artık. Ve şimdi altımdan tabureyi ittirme zamanı.