İNTİHAR

ÖLÜM KALIM

Heryer bembeyaz bulutların üstünde gibiyim. Neden kimse yok etrafta. Boşluktayım. Uzaktan uzaktan seslee geliyor. Ağlama seslerimi yoksa? Birileri ağlıyor ama ses tınılarını seçemiyorum. Ses gittikçe yaklaşıyor . Rüyadamıyım yoksa . Ölmeyi beceremedim mi ? İnsan hiçbir şeyimi beceremez ya . En son asılıydım . Acaba kim kurtardı beni. Ağlayan annemdi . İşini bırakıp yanıma gelmiş inanılmaz. Ben bugünümdede gelmez diye umuyordum ama şaşırttı beni . Gözlerimi açmalımıydım acaba hazırmıydım o sahte suratları tekrar görmeye. Ama merakta ediyorum acaba kimler ağlıyodu benim için kimler üzülmüştü . Merakıma yenik düsüp açtım gözlerimi. Karşımda annem , babam , sıra arkadaşım irem , kuzenim nihal , çocukluk arkadaşım ecem. Tam da tahmin ettiğim gibiydi . Benim için üzülen kişi sayısı bu kadar azdı. Bencillik yapmayım . Bunlar bana yeterdi. Iyi ki varlardı. Ama annemle babam olmazlar diye düsünmüştüm ben. Onlar için herzaman işleri daha üst plandaydın benden. Demekki yanımda olmaları için intihar etmem gerekmiş. Hepsi ağlayan gözlerle bana bakıyordu ne tepki versem bilemedim ve bende ağlamaya başladım.

-ECEM-

Gizemin bu aralar bi farklı olduğunu fark etmiştim ama böyle birşey yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Bizi çok korkutmuştu. Az kalsın tavan arasına onu aramak için çıkmasaydım onu kaybedecektik. Onu ziyarete gelmiştim. Kapıyı çaldığımda hizmetlileri gülten teyze açmıştı kapıyı. Gizemin odasında olduğunu söylemişti ve bize birşeyler hazırlamaya mutfağa gitmişti .

Bende odasına doğru yürüdüm merdivenleri cıktıktan sonra sola dönüp odasına girdim. Ama yoktu odada. Ve üstelik oda o kadar dağınıktı ki. Masanın üstündeki kağıda baktım birşeyler yazmıştı. Ufak bir göz attım veda konuşması gibiydi. O an anladım kendine birşey yapcağını. Aceleyle evi aramaya başladım. Bütün odalaru gezmiştim ama yoktu. Aklıma küçükken saklambaç oynarken onun saklandığı yer geldi aklıma.

Kimse onu bulamazdı . Iki saat onu arardık tüm evde ama bulamazdık. Sonunda o sıkılıp ortalığa çıkardı. Gene bulamadınız diye haince gülerdi. Birgün saklandığı yeri bulmak için o giderken onu takip etmiştim sessizce ve o tavan arasına çıkmıştı bi anda beni arkasında görünce şaşırmıştı ama bozuntuya vermeden çabuk gel yanıma bulacaklar bizi diye yanına benide almıştı. Orda beklerken burasının onun özel ve gizli yeri olduğunu söylemişti . Ne zaman mutsuz olsa gelip burda ağladığını anlattı. Burda ağlama sebebi kimsenin onun ağladığını görmesini istememesiymiş. Eğer öyle görürlerse onu güçsüz ve salak gördüklerini sanarlarmış. Evet cidden onu hiç kimse ağlarken görmemişti . Tabi ben ve birkaç arkadaşı ve kuzeni hariç. Herkes onu çok güçlü ve duygusuz olarak görürdü ve ona hayran kalırlardı ama içini hiç bilmiyolardı.

Hemen tavan arasına çıktım ve gördüğüm şeyle o yıkıldım. Gizem tavana asılıydı intihar etmişti. Hemen altına tabureyi koydum ve ayaklarını yerleştirdim. Aşağıya bağırıp Gülten teyzeyi çağırdım. Beraber onu kurtarıp yere yatırdık . Bayılmıştı. Hemen ambulansı aradık . Morarmış boynuna baktık ve dualar etmeye başladık. Ambulans gelince hemen onu ambulansa koyup beraber hastaneye gittik. Gülten teyze evde kalıp anne ve babasına haber verecekti. Bende hemen kuzenini aradım. Hangi hastaneye gittiğimizi ambulansa sorup kuzenine söyledim. Sonra annesi beni aradı ve hangi hastaneye gittiğimizi sordu. Hıçkırıklarla ağlıyordu. Ilk defa böyle görüyordum Şirin Hanımı..

10 dakka sonra hastaneye varmıştık. Hemen onu odaya aldılar bende dışarda beklemeye koyuldum. Gene ağlamaya başladım. Onu çok seviyordum. Onsuz hayatın tadı olmazdı. Düşünmesi bile iğrençti. Hayır Gizeme bişey olmuycak. Allahım ona birşey olmasın lütfen.

Biraz sonra annesi Şirin Abla , babası Murat abi, kuzeni Nihal ve sıra arkadaşı Irem de gelmişti. Ireme kim haber vermişti bilmiyorum ama o kızdan pek hoşlanmıyordum. Iremden kıskanıyordum Gizemi. Şimdi ama onun ağlayışlarını görünce dayanamadım ve gidip sarıldım . Nihal de bize sarıldı ve üçlü olarak ağlaştık. Şirin abla ve Murat abide sarılmış ağlıyorlardı. Herkes perişandı ve içerden gelcek haberi bekliyorlardı.

1 saat bekleyişin ardından içerden bir doktor ve hemşire çıktı. Hepimiz aynı anda doktorun çevresini kapladık. Doktorun ağzından iyi şeyler duymaya ihtiyacımız vardı.

"Kızınızın şu anda durumu iyi ama az kalsın biraz daha geç farkedilseydi kurtaramayabilirdik" deyince doktor hepimiz rahat bir nefes verdik.
Ardından Şirin abla ;

"Kızımı görebilirmiyiz?"

"Çok yormadan evet ama içerde çok kalmayın lütfen . Ha birde sonra yanıma uğrarsanız sevirim konuşmamız gereken şeyler var" dedi doktor bey.

Hepimiz birlikte odaya girdik . Gizemin yüzü bembeyazdı . Boynundaki morluk direk göze çarpıyordu. Onun bu halini görünce dayanamayıp tekrar ağlamaya başladık. Gizem kıpırdanmaya başladı ve gözlerini açtı.

Şirin Göksu

Sabah evden ailecek kahvaltı edip Muratla beraber çıkmıştık. Ikimiz aynı şirkette çalışıyorduk. Uzun yıllardır aynı şirkette çalışıyorduk. Zaten birbirimize orda aşık olmuştuk. 1 yıl kadar sonra evlenmiştik. Herşey cok güzeldi rüya gibiydi. Sonra evimize kücük bir kız çocuğuda katılmıştı. 2 sene çalısmamıştım. Kızımın hep yanında olmak istiyordum. Çalışsaydım eğer sabah 8 akşam 8 olcağı için kızımı çok az görcektim. 2 sene sonra işe başlamam gerekti ve kızıma eve yatılı aldığımız Gülten hanım bakıyordu. Hem evin işleri hem cocuğa bakıyordu. Biz aslında yatılı bulamayız sanıyorduk. Ama bu teyze genç yaşında dul kalmış ve hiç çocuğu olmamış ilk eşi ölünce zaten bidaha evlenmemiş ve böyle evlere temizliğe felan filan gidiyomuştu ve biz yatılı alınca cok sevinmişti tabi bizde sevinmiştik . Çok samimi ve içtendi yıllar geçtikçe iyice ailemizden olmuştu. Kızımız büyümüştü ama işten çıkartmamıştık evin isleriyle uğraşıyordu zaten benim bu işlere ayırcak vaktim hiç olmuyordu. Pazar günleri sadece boştum bunda da dinleniyordum . Kızıma iyi bir gelecek bırakmak için çalısmamız lazımdı.

İşe geldikten 2 saat sonra evden telefon gelmiştim . Gülten hanım ağlıyarak birşeyler anlatmaya çalışıyordu. Önce onu sakinleştirip tekrar anlatmasını istedim. Anlatınca olduğum yerde dondum kaldım. Canım kızım intihar etmişti ve hastaneye kaldırıyorlardı. Murat durgunluğumu farkedip yanıma geldi . Direk ona sarılarak ağlamaya başladım ve hıçkırıklarla anlattım. Hemen işten çıkıp onu kurtaran Ecemi arayıp gidecekleri hastaneyi öğrenip yola çıktık. Hastaneye vardığımızda ağlamaktan gözlerimizden artık yaş gelmemeye başlamıştı. İçeri girince Gizemin arkadaşları ve ablamın kızı Nihali gördüm hepsi perişandım. Canım kızım neden böyle birşeye kalkışmıştı aklım almıyordu neden neden ...

Kocama sarılıp ağlamaya devam ettim oda bende ağlıyorduk. Tek evladımızdı onu kaybedemezdik. Canımızın bi parçasıydı o. Onsuz yaşayamazdım. Birtanecik güzeller güzeli yavrum . Içerden doktor çıkıp kızımın iyi olduğunu söyleyince dünyalar benim olmuş gibiydi.Kızımın yanına girebilir miyiz diye sordum ve evet yanıtını alınca cok sevindim.Ardından doktor sonra yanına gelmemizi söylemişti . Hemen kızımın yanına gitmem gerekti. Onu görmem sarılmam koklamam lazımdı. İçeri girince kızımın o güzel yüzünün solgun halini görünce ağlamaya tekrar başladım . Benle birlikte hepimiz ağlıyorduk. Güzel kızım bianda gözlerini açıp şaşkın şaşkın bakıp oda biz gibi ağlamaya devam etti.