Lanetli Kan

2.Lanet

Talya,bilincini kaybetmişti ama buna rağmen gözleri açıktı. Gözlerini beyaz kaplamıştı. Esil , yardım çığlıkları atarak ağlıyordu, çok korkuyordu, bunun normal bir durum olmadığının o da farkındaydı. Esil'in annesi hemen gelmiş ve o da korkuyla ağlamaya başlamıştı. Esil annesinden Canber'i aramasını istedi. Annesi hızla telefonu almış ve hemen Canber'i aramıştı. Esil , annesi telefonda Canber'le telaş ve korku içerisinde konuşan annesine bakmış sonra da Talya'ya bakmıştı ama Talya ölü gibiydi , Esil endişe içinde kızın nabzını kontrol etmiş ve nefes aldığından emin olmuştu. Annesi , Esil'e Canber'in birkaç dakikaya burada olacağını ve sakin olmasını söylüyordu ama kendisi de sakin değildi,  korkuyordu. Biricik kız kardeşinin evladına bir şey olmasından çok korkuyordu. Talya içten içe hassas bir kızdı bunu Esil'de biliyordu. Esil daha fazla dayanamamış , Talya'nın soğuk ve titremeye devam eden bedenine kollarını sıkıca sarmıştı , amacı kuzeninin üşümemesi, sakinleşmesi gerektiğiydi. Kızın , Tezyesi, annesi , babası ve ablasının lanetten haberi vardı ama bu kadar erken vuracağını bilmiyorlardı, kızın teyzesi elinde telefonla çıkıp gitmiş ve hemen Talya'nın annesi , biricik kız kardeşini aramış , olanları anlatmıştı. Esil,  Talya'nın zarif , soğuk ve titreyen bedenine sarılı halde titrek bir sesle "Merak etme iyi olacaksın , herşey geçecek. Dayan , dayan lütfen. Bilirsin ben sana kıyamam hiç kuzen." Demiş ve şiddetli bir şekilde ağlamaya başlamıştı. İlk kez bu kadar çok ağlıyordu,  ilk kez böyle ağlıyordu. Esil her zaman sert bir çocuk olmuştu,  duygularını belli etmezdi , hissettirir ama açık vermezdi.

Uzunca bir süre sonra Canber nihayetinde gelmişti, Esil hızlı hızlı, titreyen ve ağlamaklı sesle "Canber yardım et. Senin yapabileceğin bir şeyler vardır mutlaka. Lütfen kurtar Talya'yı." Demiş ve kuzeninin karnına başını yaslayıp , ağlamaya başlamıştı. Canber hızla başını sallayıp,  derin bir nefes almış , Esil'e "Sakin ol, düzelecek. Bir tanıdığıdım var, çok yakın bir arkadaşım. O anlar böyle bir durumda ne yapılacağını."  Dedi ve hemen telefonunu çıkarmış , dediği arkadaşını aramıştı. Telefon açıldığında hemen arkadaşına durumdan bahsetmişti. "Tamam, ben seni almaya geliyorum."Diyerek telefonu kapatmış,  Esil'e ve annesine doğru "Onu buraya getirmem gerekiyor. Telefon üzerinden halledilecek bir durum değilmiş, o yüzden ben şimdi Nara'yı almaya gidiyorum. Sizde sakin olun , Esil sende kızı sıcak tut, öyle dedi arkadaşım Nara." Diyerek hemen çıkmış ve arkadaşı Nara'yı almaya gitmişti. Esil'in annesi sessizce yeğeninin yanına gitmiş ve elini tutmuştu. Kendi kızı gibi baktığı, kız kardeşiyle büyüttüğü manevi kızına bakıyordu. Öz kızı değildi belki ama bu yine de onu durdurmamış ve yeğeni gibi görmek yerine öz kızı olarak görmeye devam etmişti. Esil , annesine herşey'in iyi olacağını,  odasına gidip dinlenmesini söylemişti. Esil'in annesi oğlunun dediğini yapmış ve gitmişti. Esil , annesi gittikten sonra kuzeninin haline bakmış, daha çok ağlamıştı bu sefer sessizce ağlıyordu. En acı veren şey sessizce ağlamak, sessiz ağlamak ruhu öldürür , kalpte büyük yaralar bırakırdı. Etrafınızda ki insanlara dikkat edin, çoğu yetişkin ama içinde birer kırgın bir çocuk var. Esil, ne kadar sert ve duygusuz görünsede aslında o da bir çocuk ve duyguları olan biriydi. Esil, babasız bir çocuktu,  annesine düşkün ama bir o kadar da kırgındı. Tek tutunduğu kişi iki kız kardeş olan Daria ve Talya'ydı, onlarda olmasa tamamen yalnız hissedecekti ve Esil yalnızlığı sevse bile kuzenleri olmadan yapamazdı. En çok Talya'ya düşkündü , en çok Talya'yla uğraşırdı, önceliğini hep Talya'ya vermişti. Esil , sessizce kuzeninin karnına yaslı bir şekilde "Beni bırakma Tay. Ben sensiz eksik kalırım , en çok sensin Tay. En çok sensin beni hayata bağlayan." Demiş ve sessizce ağlamaya devam etmişti.