Eyes are blurry,
Lights are flashy,
Leaves are falling,
His eye glowing
Vision of mine focused at
One thing called "HIM!"
billions of people,
millions of movies,
lots of stories....
But his existence transform into the most "endearing" season.
In the midst of the crowd
You are a frivolous person, I cannot pretend no longer.
"Ok ba?" tanung ko sakanya.
He thumbs up "Never been bad!" masigla niyang saad.
Ngumiti ako sa naging reaction niya, napupuno ko na ang libro ko ng mga poems its kind of my coping mechanism.
"Gusto mo mag ikot ikot?" he ask
Tumango ako, bumaba ako sa branch ng puno minalas lang at sumabit ang laylayan ng dress ko sa matulis na sanga ng puno. "Ouch.."
"Masakit?" tanung niya habang hindi makatingin sa sugat ko.
Tiningnan ko siya ng masama. "Aba'y malamang masakit!"
He helped me after laughing. Umiling nalng ako, pa ika ika akong nag lakad habang hawak hawak ang laylayan ng damit ko. "Kenneth, wag mo sabihin kay tita na may sugat nanaman ako."
Tumango lang ito, "Wait mo'ko dito, kukuha lang ako ng pampalinis jan sa sugat mo." ani kenneth.
Sinunod ko ang utos niya. Tinaas ko ang dress ko and shit ang haba ng sugat ko. Hindi ko nalang ininda ang sakit sanay naman na ako mag kasugat. Nilibot ko ang paningin sa paligid, it was calming and quiet, malayo sa city and all I can see is trees.
May mga iba ibang bulaklak sa paligid and most of them is poisonous. Matagal akong nag hintay bago dumating si Neth na may bitbit na maliit na box.
"Here eat this." inabot niya sakin ang isang maliit na box. "Bigay ni mama, kainin mo yan."
Sinuri ko ang box bago ko binuksan. "Can I keep the box?"
Tumawa lang eto "Mas gusto yung box kesa sa pagkain." umiling iling eto.
"Ang tagal mo naman kumuha ng pampalinis." sermon ko habang kumakain ng cookies.
"I watch those esurient checking running for their food." paliwanag niya.
Tumango tango ako "Pahabol ka kaya sa ostrich ni manong Ed."
"Nahh no way." mabilis na pag iling niya bago dinikit ang bulak sa sugat ko, napadaing ako sa sakit ng tumama eto sa sugat ko, dinahan dahan niya iyon ng makitang nasasaktan ako. "Sorry." ani Negt. I notice how he look at my wound he was biting his lower lip umiling nalang ako, kung ano ano nanaman iniisip ko.
Umiling lang ako at 'dina dinamdam ang sakit. Hindi ko namalayan na tapos na pala siya sa pag gagamot sa sugat ko dahil sa sobrang gaan ng kamay niya.
"Done." niligpit niya ang gamit bago tumayo. "Wag kana umakyat ulit dun, malas lagi yang puno nayan." sermon niya.
Nilingon niya ako. "Tara na, umuwi na tayo."
