Krizler

1

YAZARDAN
"Onunla ne yapacağımızı bilmiyorum" dedi David. Son bir haftadır yaşananların yüzünden çökmüştü. "Onun hakkında yükmüş gibi konuşma" Helende David gibiydi. Son bir haftadır ikiside hem ruhen hem bedenen bitmişlerdi "İsaac benimde yeğenim onun için endişeleniyorum" Bir süre sustular ne yapacaklarını düşünüyorlardı. Birşey yapmak zorundaydılar,birşey yapmak istiyorlardı ama ne yapacaklarını ikiside bilmiyordu. Sesizliği bozan David oldu "Bir psikolog tutacağım"

"Yine mi? asla kabul etmez" David kafasını elleri arasına aldı ve "Etmek zorunda" dedi "başka çaremiz yok çünkü" İsaacin kabul edeceğine o da inanmıyordu ama ailesi için güçlü durmalıydı. "Biliyorum ama hiç ümidim yok david" David karısına sarıldı ve "Onun için en iyisi bu" dedi "herşey iyi olacak" karısını sakinleştirmeye çalışıyordu.Helen hıçkırıklarının arasından "Seni seviyorum" dedi "Bende"

İSAAC
Yatağımda oturmuş film izliyordum ki kapı çalındı. "Gir" amcam önde helen arkada odama girdiler."Oğlum nasılsın" dedi amcam.Birşey istiycekti çünkü bu ses tonunu sadece birşey isteyeceği zaman kullanırdı

"İyiyim amca" kafamı onlara çevirmediğim için sinirlenmiş olacakki kumandayı alıp filmi kapattı. Ona anlamsızca bakarken "İsaac biriyle tanışmanı istiyoruz" dedi. Bu işin altından bi bokluk çıkacaktı hissediyordum. "Bayan Rose" bayan rose ne ya bu kadın kesin psikologtu. Beni tanıştırmak istedikleri "Bayanlar" ya psikolog ya da bakıcı olmuştu çünkü. Bu yaşta bakıcı tutmayacaklarına göre...

"Kim bu BAYAN" dedim bayan kelimesini vurgulayarak."Psikolog Bayan Rose" bu laftan nefret ediyorum ama ben demiştim. "Hayır. Onunla tanışmıycam"

"O senin iyiliğin için çalışacak oğlum" ben evlerine geldiğimden beri benim için birşeyler yapmaya çalışmışlardı benim iyiliğim için kendi hayatlarını sosyal yaşantılarını mahvetmişlerdi. İyileşmem için... Ama ben artık sıkılmıştım bu kadar yeter çünkü. Bunu anlamaları gerekiyor

"Amca her seferinde bu sefer iyi olacak dediniz ama hiçbiri bi halta yaramadı" gittikçe çatılan kaşları itiraz istemediğinin göstergesiydi. "O kadınla tanışacaksın o kadar İsaac" dedi "İstediğini söyle dediğini yapmıycam" Helen elini omzuma koyup "Benim için nolur İsaac" dedi odama geldiğinden beri ilk defa konuşmuştu. "Helen bıktım anladın mı bık-tım" dedim "Hiçbir yere gitmiyorum" Amcam araya girdi sinirine engel olamıyordu ve bağırıyordu "O kadına gideceksin o kadar"

"Gitmezsem"

"Gideceksin dedim"

"Ona bağırma david" dedi Helen beni korumasını seviyordum şimdiye kadarda hep beni korumuştu ne yaparsam yapayım yanımda olmuştu.

Amcam kolumu sertçe tutup "Yarın o randevuya gidiyoruz" dedi. Dişlerimin arasından "Bırak kolumu" diye tısladım. "Boşuna nefesininyorma beni oraya götüremezsin" o anda dudağımın kenarına yediğim yumrukla sendeledim

"Heey David" dedi Helen "Ona nasıl vurursun bunu nasıl yaparsın"

"Helen bırak ya" kanayan dudağımı silip devam ettim "Aşşağılık herif" kapıya yönelirken nereye diye soruşlarını yok sayarak aşağı indim. Canınız Cehenneme

♦♦♦♦♦

Kafam bi milyon kendi evim olmasını umduğum evin kapısını çalıyordum ama açan kim ohooo. Zaten kendime hakim olamıyordum üstüne bi saattir kapıda bekliyordum "Açın laaağn şu kapıyı" sendelemek durumun iyice içine sıçarken tutunacak biryer arıyordum. "Lanet olsun açın kapıyı açsanıza" küfürlerimin ardı arkası kesilmezken birden kapı açıldı. "Vaay" vücudumdan ayrılacakmışcasına titreyen işaret parmağımı ona dikip "bay kontrol de burdaymış" dedim. Bana doğru yaptığı hamlesinden çekilerek kurtuldum. "Sakın yaklaşma" uyarımı duymuştu yinede kolumu tutup boynuna doladı. Beni mutfağa kadar taşıyıp koltuğa oturttu. Hiç konuşmuyordu ama pişman olduğu belli oluyordu. Elindeki fincanla yanıma geldi "Oğlum iyimisin?" bugün bunu ikinci soruşuydu. İlkinde iyiyim demiştim ama şuan berbat hissediyordum sarhoş,beynim beni terketmiş gibi ya da üstümden tır geçmiş gibi. Cevabım değişmedi ama "İyiyim amca nasıl olim" sessizlik eşliğinde kahveden bi yudum aldım " sen hiç dedemden yumruk yedin mi?" gözlerindeki acıyla kafasını iki yana salladı "O zaman boşver"