ZİFİRİ

216 14 3
                                    

Hayatımda hiç bu kadar hızlı koşmamıştım... Yüzünü göremediğim, elleri tiksindirici ve oldukça uzun bir adam peşimdeydi. Tenha bir sokakta onu gördüğüm andan beri koşuyordum, bu sokağa nasıl ve neden geldiğimi hiç bilmiyordum. Bildiğim ve emin olduğum tek şey deli gibi korktuğumdu. Nereye gittiğimi bilmeden kurtuluş yolunu bulacağım umuduyla koşuyordum. Artık sadece ürkütücü adamın uğursuz ayak seslerini duymakla kalmıyordum. Zifiri karanlığa rağmen ara bir sokakta birini gördüm, bu sefer ona doğru koşuyordum. Bu benim için kurtuluş yolu olabilirdi fakat o sokağın benim kurtuluş yolum olmayacağını bunu çıkmaz bir yer olduğunu fark ettiğimde anlamıştım. Ve yüreğim ağzıma geldiğinde adamın elleri omzumdaydı. Ona doğru döndüğümde dikkatimi çeken şey elindeki fotoğraftı...

KARAN'LIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin