Nightmare

Rozdział III

"Wiesz co, miałam dziwny sen."
"Naprawdę? O czym był ten sen?"
"Byłaś w nim ty i mój brat. Byliśmy w lesie koło twojego domu. Zabłądziliśmy i znaleźliśmy jakiś stary dom. Weszliśmy do niego i światło zgasło, w czasie ciemnoty Max zniknął, znalazłyśmy go powieszonego w piwnicy,w tym popierdolonym domu. Potem złapałaś mnie za rękę i wybiegłyśmy z tego domu. No i się obudziłam."
"Niezły ten twój koszmar i posłuchałabym o innych ale muszę kończyć, branoc."
"Dobranoc"
Jezu... Jak dobrze, że nie przyśnił się jej Freddy. Wprawdzie jest odważna ale nie wiem czy by sobie poradziła. Ustawiłam budzik, jak zwykle na 5:00. Położyłam głowę na poduszce ale po chwili wstałam. Musiałam do toalety. Załatwiłam swoje potrzeby i poszłam do kuchni. Spojrzałam na zegar.
-Hm... 3:15. Przypadek ?- pomyślałam na głos.
- Nie sądzę. - znałam ten głos. Słyszałam go wprawdzie trzeci raz ale jest wyjątkowy, niecodzienny, inny niż wszystkie. Nie miałam zamiaru się odwracać. Zastanawiam się tylko kiedy kiedy ja zasnęłam ?! Założyłam buty i wybiegłam na dwór, w stronę lasu. Tak, w stronę lasu z poprzedniego koszmaru. Biegłam i biegłam bez przerwy. Wkońcu trafiłam do tego domu. I wtedy coś zrozumiałam. Dom, jezioro, wisielce... brakuje tylko Anabell. I jeszcze jedno... jeśli brat Megan umarł we śnie to... w jaki sposób żyje w realnym świecie? Wbiegłam do domu, na pierwsze piętro i schowałam się do szafy. I czekałam. Spojrzałam w bok i zobaczyłam lalkę. Nie... To jakiś żart ?! Anabell obróciła głowę i spojrzała się na mnie. Nagle usłyszałam, że ktoś wchodzi po schodach. Ten dźwięk... Freddy musiał przejechać ostrzami po poręczy. Wszedł do pokoju i otworzył szafę. Pierwsze co zobaczył to Anabell. Szafa została momentalnie zamknięta. Gdy nie słyszałam już kroków chciałam wyjść z mebla lecz podłoga podemną się zarwała i spadłam do piwnicy. Super... Uniosłam wzrok. Freddy złapał mnie za gardło i podniósł. Ostrzem przejechał po poliku.
-Będziesz go...- nie usłyszałam końca zdania. Krueger zniknął, a ja się obudziłam.