Keremle birlikte Galatasaray'ın yemeğine gitmiştik, hala kimse sevgili olduğumuzu bilmiyordu, yanımıza bir kız geldi.
'kerem, sevgili yapmışsın vaayy.'
'yok be, kız kardeşim gibi.'
Sözcük aklımda yankılandı, yok be, kız kardeşim gibi, yok be, kız kardeşim gibi. Zar zor gülümseyip abimin yanına oturdum, kerem yanıma gelmedi. O kızla gülüşüyorlardı, yemek bittiğinde hepimiz masadan kalktık. Abim kereme seslendi.
'kerem, bize gelsene playstation oynarız.'
'geleyim yunus balığı.'
Güldüler, onlara bakmadan önden arabaya bindim, onlarda bindiğinde eve geldik. Mutfağa gittim. Keremde mutfağa geliyordu.
'güzelim, birşey mi oldu?'
Ellerini belime sardı, hemen ellerini çektim, bana bakış attı.
'kerem yapma lütfen.'
'rahatsız olduğunu bilmiyordum. Özür dilerim.'
'neyse gidiyorum ben, görüşürüz.'
'karsu, noldu söyler misin?'
'kerem o kıza kız kardeşim gibi dedin, orda moralim bozuldu gittim, gelme gereği bile duymadın!'
'ha o konu mu.'
'he o konu.'
🤍
-
Ah bebeğim,
Ben hala deliyim.
Rüzgarım söndü,
Dindi ateşim.
-
✉️
