Eve geldiğimizde hyunjin beni odama götürüp yatırmıştı. O olaydan sonra belim yaralandığı için abim belime iyi gelecek krem sürmüştü. Biraz dinleniyim derken uyuya kalmıştım. Uykudan kalkıp yavaşca ayağa kalkiyim derken azcık belim ağırmıştı. Umursamadan aşağa salona gittiğimde kimse yoktu. Etrafa bakınıyodum hala bomboştu ve çok sessizdi. Birden mutfaktan ses gelince bizimkilerin orda olduğunu düşünerek hemen mutfağa gitmiştim. Gittiğim gibi sadece hyunjini görebilmiştim
"Hyunjin jisung ve abim nerede" merakla sorarken hyunjin benim sesimi duyar duymaz yanıma gelmişti. Hyunjin benimle çok fazla ilgileniyordu. Sanki bir bebekmişim gibi davranıyordu. Ama yalan değil bu benim hoşuma gidiyordu. Mutlu ediyordu. "Onlar şirkette acil bi işleri çıkınca gitmek zorunda kalmışlardı bende sen uyurken bişeyler hazırliyim dedim"
Yüzüm gülümsemişti. Çok tatlıydı ya. Onun benimle ilgilenmesi, beni merak etmesi, benim için endişelenmesi çok tatlı geliyordu bana. Onun yanında iyi hissediyordum. "Çok teşekkür ederim yanımda olduğun için ve benimle ilgilendiğin için" yanımdaki Sandalyeye oturduğumda hyunjin önüme eğilip bana gülümseyerek bakmıştı. Şuan bana böyle güzel bakması benim kalbimi yerinden çıkartıyor
"Teşekkür etmene gerek yok lix artık ne zaman olursa olsun hep yanında olacağım" bunu neden demişti? Neden bana bu kadar iyi davranıyor? Ve neden bu kadar tatlı. Of çıldırcam. Hyunjine gülümseyip saçını okşamıştım. "Benden önce yanacak olan omletle ilgilensen iyi olcak"
Benim dediğim şeyden sonra hyunjin ayağa kalkıp tavadaki omleti alıp bi tabağa koymuştu. "Ohoo ben söylemeseydim güzelim omlet yanıyodu" kıkırdayarak demiştim. Bu an hiç bitmesin çok güzel. "Hiç bişey senden daha önemli değil lix bunu hatırlatayim"
Bana iltifat etmesi beni utandırıyodu. Yanaklarım yanıyodu. Ne diyeceğimi bilemedim. Hyunjin yemek masasına kahvaltıyı hazırlamıştı. Sandalyeyi yanıma çekip oturmuştu. Ben ona bakarken hyunjin ekmeğin üzerine reçeli sürüp bana uzatmıştı. "Hyunjin bene bebek değilim kendim yiyebil-" hyunjin yanağımı sıkarak lafımı kesmişti
"Lix bugün sana bakacağım itiaraz etmek yok ve uzattığım ekmeği yiyeceksin" hyunjin göz kırpıp yine ekmeği bana uzatmıştı. Bu sefer hiç bi itirazda bulunmadan yemiştim. Elimi bile hareket ettirmedim bu sefer hyunjin beni bebek gibi besliyordu. Bugün niye bu kadar tatlıydı
Ben salona geçip koltuğun üzerinde uzanırken hyunjin mutfağı toplayıp yanıma gelmişti. Onun yanında cidden midem de kelebekler uçuşuyordu, kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu ve bi yandan iyi hissediyordum. Onun güzel gözleri, dolgun dudakları, yankları burnu herşeyi mükemmeldi çıldırcam
"Şimdi daha iyi misin" gülümseyerek demişti. Aşağı yukarı kafamı sallıyarak evet dedim. Bi insanın gülüşü beni bu kadar öldürmezdi çok güzel. Sanırım ona gönlümü kaptırıyodum. Hatta kaptırmış bile olmalıyım
Merhaba merhaba bölüm nasıldı sevdiniz mi 😭
