Serendipity - TK

3'

Selamm, artık en başa da not bırakmaya karar verdim. Çünkü why not? Neyse.

Kontrol etmeden atıyorum bu arada, daha sonra kontrol edeceğim.

Yazım yanlışlarım varsa görmezden gelin lütfen.

Keyifli okumalar!

______________________________________

Jungkook'dan

"Ne oldu, Yoon?"

"Aman Tanrım, Jungkook, siz ruh eşisiniz."

Duyduğum şey ile birlikte kurdum içimde ulumaya, deli gibi koşmaya başlamıştı. Ben ise şok ile Yoongi'nin yüzüne bakakalmıştım.

"Jungkook, bir şey söylemeyecek misin?" diye soran Yoongi ile kendime gelir gibi silkelendim. Üstümdeki şaşkınlığı atmıştım.

"Şaşkınım, Yoon. Şu anlık, bir tek bunu söyleyebilirim."

Yoongi gülümseyerek kafasını salladığında aklıma, arabada baygın halde yatan omega gelmişti. "Yoongi, omega bayılıdı, neden bayıldı ki?" diye telaşla konuşarak arabanın kapısını açtım.

Bu sırada Yoongi konuşmaya başlamıştı. "Çünkü boynunda beliren ruh eşi izi tenine kazınırken acısına dayanamadı, neredeyse bütün omegalarda olur bu. Onların bünyesi hassas." Anladım dercesine kafamı salladım.

"Onu benim evime götürelim, evini bilmiyoruz."

Yoongi onaylayan birkaç mırıltı çıkarıp şoför koltuğuna geçti. Ben de yolcu koltuğuna oturup kemerimi taktım.

Ardından Yoongi, arabayı çalıştırıp benim evime doğru sürmeye başladı.

Kısa sürede evime varmıştık. Hızlıca arabadan inip arka kapıyı açtım. Cebimdeki evin anahtarını Yoongi'ye atıp arabanın içine eğildim.

Hâlâ baygın halde yatan omegayı belinden ve bacaklarının altından tutarak kucakladım daha sonra arabanın içinden çıkardım.

Vanilya ve şeker karışımı kokusu hafiften burnuma dolarken derin bir nefes çektim içime.

Yoongi, evin kapısını açtığına dair bir ses çıktığında, eve ilerledim, içeri girip üst kata çıktım ve odama girip, kucağımdaki bedeni yatağıma yatırdım.

Ayağındaki beyaz spor ayakkabılarını nazikçe çıkarıp yere bıraktım. İnce örtüyü de üstüne örtüp, sessizce odadan çıkarak aşağı, Yoongi'nin yanına, indim.

-

Taehyung'dan

Boynumdaki hafif sızı ile kıpırdanmıştım. Ardından, aniden aklıma doluşan anılar ile gözlerimi açtım hızla.

En son, takip edilmiştim ve Jungkook beni kurtarmıştı, hatırladığım son şey ise yanağına dokunan parmak uçlarıydı. Sonrası ise karanlıktı.

Yattığım yatakta doğulup oturur pozisyona geçtim ve ayağa kalktım. Boynumdaki sızlayan yere bakmak için dolabın aynasının karşısına geçtim.

Kafamı hafifçe sola yatırıp, boynumun sağ tarafında olan, çiçek şeklindeki ize baktım. Elimle şokla aralanan dudaklarımı kapattığımda kapı tıklandı.

Sessizce içeri giren kişiyi beklediğimden, Jungkook kafasını sessizce içeri uzatıp yatağı kontrol etti. Orada olmadığımı görünce ise tamamen içeri girip odayı taradı gözleriyle. Gözleri gözlerimle buluşunca ise gülümsedi.