Sessiz Çığlıklar

3. Bölüm Çocukluk Travması

(Arkadaşlar başlamadan önce yazım hatası varsa kusura bakmayın iyi okumalar)
Herkesin bir çocukluk travması vardır. Kiminin ailesi , kiminin yaşama biçimi ama herkesin var. Kitap okumayı çok severdim. Odamın küçük bir terası vardı. Terasa çıkıp kitap okumaya başladım. Temizlikçi Aylin Abla yanıma geldi Aylin abla
-Güneş hanım bunu size söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama bunu annenizin çalışma odasının tozunu alırken buldum.
Elinde mor bir defter vardı. Defteri Aylin ablanın elinden alıp kafamla çıkmasını işaret ettim. Aylin abla çıkınca defterin ilk yaprağının açtım. Tarih, tarih anne ve babamın evlilik yıl dönümüydü. Heyecanla okumaya başladım

Pelin Güven in güncesinden
19. 03 .2007
Bugün babamın dediği şeyi yapmak zorunda kaldım. Görkemle zorla evlendim çünkü annemin ilaç masraflarını karşılamak zorundayım. Görkemle aynı yatağa yatıyorum bana dokunuyor ama bunlar kötü dokunuşlar. Evlenmeden önce defalarca taciz etti hamile kalamadım hep düşük oldu ve iyiki de öyle . Evliliğimizin ilk günü kemerle dövdü gelinliğim kan oldu. Kimsenin haberi yok ama benim cesedin gelinliğim olucak
Annem zorla evlenmişti. Heyecanla diğer sayfayı açtım bir yıl sonra benim doğum günümde yazılmıştı.
17 /05 / 2008
Sevgili Günlük
Bir çocuğum oldu adını Güneş koydum çünkü benim hayatım karanlık ama kızım diğer insanların hayatlarını aydınlatsın istedim. Güneş bir taciz sonucu oluşmuş olabilir ama ben onu sevicem ama ben İSTEMİYORUM ANNE OLMAK İSTEMİYORUM
Ben taciz sonucu olmuştum. Annem zorla evlenmişti ve resmen zorla benim annem olmuştu. O an yine kendimden nefret ettim ama ilk defa bu kadar nefret ettim kendimden. Evde ki herkes işaret dili biliyordu Aylin ablanın yanına gittim
Güneş
- Bana getirdiğin defteri okudun mu?
Aylin Abla bi an şaşırdı
-Yok okumadım
İçim yanıyordu hızlıca odama gittim. Hayır ağlamicaktım olmaz burada şimdi olamaz göz yaşların yavaşça gözlerimi terk etti. Olduğum yere dizlerimin üstüne oturdum. Kafam da aynı ses çıkmıyordu "Herkesin bir çocukluk travması vardır ". Odama Güney in girdiğini duymamla yere yığılmam bir oldu...
Gözlerimi açtığımda odamda ki yatakta uzanıyordum. Güney babam ve tanımadığım bir adam karşımda duruyordu. Tanımadığım adam
- Güneş hanım ufak bir baygınlık geçirdiniz. İyi misiniz?
Kafamı olumlu anlam da salladım. Güney in saçları karışmıştı perişan haldeydi. Niye bu kadar perişan olmuştu? Herkesin bir çocukluk travması vardı peki Güney in ki neydi? Babam yerde ki defteri eline aldı ve omuzunun üstünden bana baktı Görkem bey
-Güneş bu defteri okudun mu?
Cevap vermek yerine kulaklığımı alıp rastgele bir şarkı açtım. Bir gülü kurutur kurursa unuturum diyordu şarkı ama ben unutamamıştım. Babam hızlıca odadan çıktı. Ayağa kalkıp babamın çıkarken fırlattığı defteri elime aldım ve diğer sayfayı okudum.
Sevgili Günlük
Yapamıyorum bakamıyorum. Her gün dövülüyorum. Bu sayfayı ağlarken ve her yerimden kanlar akarken yazdım.

Gerçekten bazı yerlerde kan izleri vardı. Daha fazla okuyamadım. Yatağa uzandım. Güney elimi tuttu.
- İyi misin?
Kafamı olumlu anlamda salladım ama ruhum resmen ölü gibiydi. Evde babama görünmemek için elimden geleni yapıyordum. Birbirimizi tanıyan iki yabancı gibiydik. Beni istemeden doğuran bir annem vardı. Belki babam bile istemiyordu beni. Doktor çıktı. Bugün benim gerçeklerle yüzleştiğim gündü.