Sessiz Çığlıklar

3 bölüm. Çocukluk Travması

Herkesin bir çocukluk travması vardır. Bazı insanlar olmadığını söyler ama herkesin illaki vardır. Kiminin ailesi kiminin arkadaşı ama vardır. Kitap okumayı çok severdim. Odamın küçük bir terası vardı. Çıkıp kitap okumaya başladım. Temizlikçi Aylin abla yanıma geldi
- Güneş hanım bunu size söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama bunu annenizin çalışma odasın da buldum.
Aylin ablanın elinde ki mor defteri alıp çıkmasını işaret ettim. Aylin abla çıkınca defterin ilk yaprağının açtım. Tarih ? Anne ve babamın evlilik yıl dönümüydü. Mutlu bi şekilde okumaya başladım
Sevgili günlük
                                   19/03 /2007
Bugün babamın dediği şeyi yapmak zorunda kaldım. Görkemle zoraki evlendim çünkü annemin hastane masraflarını karşılamak zorundayım. Evlenmeden önce defalarca taciz etti beni ama katlanmak zorundayım çünkü annemin masraflarını bi ömür çalışsam karşılayamam.

Başka bi sayfayı hızlıca açtım. Doğum tarihime çok yakın bi süredeydi.
Sevgili günlük
Bir çocuğum oldu adını Güneş koydum çünkü diğer insanların hayatlarını aydınlatsın istedim. Güneş taciz ile dünyaya gelen bi çocuk olabilir. Güneşi son günüme kadar sevicem ama ben İSTEMİYORUM ANNE OLMAK İSTEMİYORUM.
Ben aa nasıl ? Anne ve babam zorla evlenmişti ve annem zorla anne olmuştu. O an kendimden nefret ettim ama bu çok büyük bi nefret di. Hızlıca Aylin ablanın yanına gittim. Aylin abla
-Güneş hanım bi şey mi isteyecektiniz
Güneş
-Hayır bana getirdiğin defteri okudun mu?
Aylin abla
- Hayır okumadım
Başımın dönmesine aldırış etmeden koşarak odama gittim. Sessizce ağladım kafam da şu ses çınlıyordu "Herkesin bi çocukluk travması vardır. Herkesin bir çocukluk travması vardır " . Gözlerime tutulan ışıkla gözlerim aralandı. Yanımda beyaz saçlı bi adam duruyordu. Babam Güney ve aylin abla merakla bana bakıyordu. Tanımadığım adam
-Merhaba Güneş hanım ufak bi baygınlık geçirdiniz iyi misiniz
Kafamı olumlu anlamda salladım. Güney in gözlerine baktım. Korku endişe vardı gözlerinde. Herkesin bir çocukluk travması vardı peki Güney in çocukluk travması NEYDİ? Babam yerde ki defteri eline aldı Görkem bey
- Güneş bu defteri okudun mu?
Cevap vermek yerine telefonu elime alıp kulaklığımı alıp şarkı açtım. ' bi gülü kurutur kurursa unuturum' diyordu şarkı ama ben unutamamıştım . Babam hızla dışarı çıktı. Ayağa kalkıp babamın çıkarken duvara fırlattığı deftreti elime aldım ve diğer sayfayı okudum

Sevgili günlük
Yapamıyorum çocuğa bakamıyorum. Babam her gün bir adama döndürüp benim üstünden para kazanıyor.

Defterde kan izleri vardı dökülürken olan kan lekeleri olmalıydı. Annem Pelin benim için dayanmıştı bu hayata. Okudukça içim sızlıyordu. Yatağa geri uzandım. Güney elimi tuttu
- İyi misin?
Kafamı olumlu anlamda salladım ama ruhum ölüydü benim. Benim ruhum annem ben 6 yaşındayken gözümün önünde öldürülürken benim de ruhum ölmüştü.