AŞIK OLMAYACAĞIMA SÖZ VERDİM 2

4. bölüm

Japonya, hazırlandı ve countrycafe'ye doğru yola çıktı. Sonra içine birden kuşku düştü ve Türkiye olduğunu söyleyen kişiyi aradı.

Tr:
Alo?

Japonya:
Türkiye, benim küçükken en utandığım an hangisiydi?

Tr:
Ben seni İtalya'nın üstüne itmiştim.

Japonya:
Eheh tamam görüşürüz.

Japonya inanmıştı. Bu Türkiyeydi.
(Japonya'nın gözünden)

Kafeye ulaştığımda gözüm Türkiye'yi aradı. Türkiye yoktu. Bir anda her yer simsiyah oldu.

•
•
•

Uyandığımda bir sandalyeye bağlıydım. Önümdeki sandalyede de Türkiye bağlıydı. Konuşmaya yeltendiğimde ağzımın bağlı olduğu fark ettim. Sonra odaya Amerika girdi.

"Hello guys, nasılsınız?" Dedi, sonra kahkaha atıp,

"A doğru konuşamıyordunuz değil mi?" Dedi ve Türkiye'nin ağzındaki bantı açtı. Türkiye

"Neden buradayız?" Dedi. Amerikaysa,

"Bilmem?" Diye yanıtladı.

(Türkiye'nin gözünden)
Bu mal yine ne yapacak. Hayır yani bana birşey olmasından korkmuyorum. Yunanistana yeni kavuşmusken olmaz! Bu mal bana bakıp sırıtırken,

"Senden korkmuyorum!" Diye bağırdım. O ise,

"Biliyorum, ama ona birşey olmasından korkarsın değil mi?" Diyip bir tuşa bastığı ve Yunanistan belirdi... Kahretsin haklıydı.
Sonra içeri Rusya girdi. 4-5 tane adam anca tutuyordu, üstelik eli kolu bağlı haldeyken!
Rusya'yı bir sandalyeye oturttular. Amerika Rusya'ya bakıp gülümsedi. Rusyaysa Amerika'ya saf öfkeyle bakıyordu. Amerika, "sizin icabiniza sonra bakacağım", diyip bana doğru yürüdü ve adamlarına, "alın şunu!" Diye bağırdı. Rusya bana sanki, "seni kurtaracağız endişelenme" der gibi bakıyordu.
Sonra beni bir odaya götürdüler. Bu odada Yunanistan'da vardı.
Çin, gözümün önünde Yunanistan'a vurmaya başladı.

(3. Şahıs)
Yunanistanın gözü, elleri, kolları ve ağzı bağlıydı fakat bağırışları duyuluyordu. Türkiyede bir sandelyede oturtulmuş, her yeri bağlı, bu loş odada yankılanan çığlıkları dinliyordu. Çırpınıyordu. Acı çekiyordu. Gözünden yaşlar süzülürken, çin yunanistanın koluna sıcak demir bastiriyordu. Çin bir süre sonra durdu. Türkiye'ye sırıtıp odadan çıktı. Türkiye yunanistanına baktı...

(Türkiye'nin gözünden)
Sanırım içeriye birisi girdi. Hızla bana yaklaşıp beni çözmeye başladı ve:

"Acele et!" Dedi. Bende;

"Y-yunanıda a-al" diyebildim. "Tamam onuda kurtarıcağız önce seni bi alalım." Dedi. Sanırım bu Rusyaydı.

Beni çözdükten sonra alarm çalmaya basladı. Yunanı kurtaracak zamanımız yoktu. Rusya sanki benim orda kalacağımı anlamış gibiydi. Direkt kolumu tuttu ve koşmaya başladı. Ağlamaya başladım.

(Rusya'nın gözünden)
Ne yapacağım ya! Türkiye ağlamaya başladı. Panik olmamalıyım. Her yer demirden ve kapılar var. Bir dönemeç vardı. Türkiye'yi bıraktım.

"AĞLAMAYI KES TÜRKİYE CUMHURİYETİ! BÖYLE BİR YERE VARAMAYIZ! YAVAŞLIYORUZ!" Sustu, sonunda... Tam döndüğümde karşımda Amerika vardı. Ona bir yumruk attım ve yere serildi. Koşmaya devam ettik. Amerika geliyordu. Son anda havalandırmaya girdik.