Chasing Dreams Series 5: LOVE CAN WAIT

CHAPTER 5

SANNACHA ROSE CRISPREYEZ

Hindi ko alam kung anong klaseng pag iisip ang mayroon ako, he asked me to stay, and, I did.

My heart is beating so fast, and I don't know what do to do calm my treacherous heart.

Langhap na langhap ko ang usok ng sigarilyo ngunit hindi ko naman siya kayang kausapin at sabihing ayoko ang amoy ng sigarilyo.

"Kamusta kana?" Napatingin ako sa kanya, ngunit mas natuon ang pansin ko sa sigarilyo na wala ng sindi at tinapon niya sa basurahan.

"I'm perfectly fine," sagot ko. "How 'bout you? Bakit ka pa bumalik dito." Gustong mag hanap ng tape para i-tape ang bibig ko at tuluyan ng hindi makapag salita. Hindi ko pag ma-may ari ang bansa para 'wag siyang pabalikin dito.

"For business." Natigilan ako, yeah for business, bakit ba nasa isip kong dahil sa'kin kaya siya bumalik, "and for her." Parang may kung anong karayom ang tumusok sa'king puso sa hindi malaman ang dahilan.

"Natupad mo naman ba ang gusto mo, ang mga pangarap mo?" Wala sa sariling tanong ko.

"Yeah-" mapait akong napangiti, nagustuhan ko ang sagot niya, sobra. I'm so proud of him. Iniwan niya ako para tuparin ang pangarap niya. At masaya akong nalaman na natupad nga niya ang mga pangarap niya.

"It's good and you fulfilled your dreams." Parang unti unting nawawala ang galit na nararamdaman ko sa kanya. Love can wait and it's more important to prioritize dreams before love.

Fifteen years old lang ako noon at uhaw na uhaw na akong makapag boyfriend wala sa isip ko na ang pag ibig ay makakapag hintay. Sobrang nasaktan dahil iniwan niya ako dahil mas pinili niya ang pangarap niya kaysa sa'kin pero ngayon sobra akong natutuwa dahil natupad niya ang mga pangarap niya. Siguro proud na proud sa kanya ang mga magulang niya.

"I already fulfilled all my dreams, Sannacha, and I should be happy, but I'm not. Because I know something is missing. That's why I came here to the philippines for her, but she doesn't seem to want to see me anymore."

"Don't worry, Lucas, love can wait. Mag hintay ka lang malay mo may mga iniisip lang 'yang her mo. By the way, kailangan ko nang umuwi. P'wede mo bang ituro sa'kin ang daan. Baka hinahanap na ako ng kuya ko."

"Gaano ka ba nasaktan noong iniwan kita?"

"You hurt me so much that time, Lucas. Pero bata pa ako noon. I'm just a fifteen years old. Pinili mo ang pangarap, ang mother mo kaysa sa'kin. Ang tanga ko lang kasi hindi kita naintindihan noon. Na realize ko rin na hindi ako ang karap-dapat sayo. Iyong ginawa mo naman ginagawa ko rin, choosing and chasing my dream is more important than having a boyfriend." Ngumiti ako sa kanya at tumayo.

"Ihahatid na kita." Mabilis siyang tumayo at napa iwas naman ako ng bigla niyang hubarin ang robang suot niya at nag suot ng damit.

"Sige." Tanginang na-i-sagot ko. Ayokong tumanggi dahil hindi ko naman alam paano umuwi lalo na't hindi ko alam kung nasaan ako tanging alam ko lang ay nasa bahay ako ni Lucas pero hindi ko alam ang address.

"Sacha." Mabilis akong humarap kay Lucas dahil sa paraan nang pag tawag niya sa'kin. Natigilan ako ng bigla niya akong hilain palapit sa kanyang katawan.

"Lucas—" nanlaki ang mga mata ko ng bigla nalang niyang nilapit ang labi niya sa labi ko. Hindi ko siya magawang itulak sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Para lang akong nasemto sa kinatatayuan ko at hindi makagalaw hanggang sa igalaw niya ang labi at mahinang kinagat ang pang ibabang labi ko dahilan para maibuka ko ang bibig ko at malaya namang nakapasok ang dila sa loob ng bunganga ko na parang may hinahanap sa loob. Napapikit na lamang ako at napayakap sa kanyang batok ngunit dahil sa ginaw ko ay parang naging agresibo pa siya. Hindi ko ine expect ang naging kilos niya dahilan para maitulak ko siya, dahil alam kong malapit na akong bumigay.