Gidebilirler. Bizi hiçe sayabilirler. Bitirebilirler. Sevmeyebilirler. Umut verebilirler. Canımızı acıtabilirler. Söz verip tutmayabilirler. Hayal kırıklığına uğratabilirler. Fakat şu da unutulmasın, gittikleri yerde bizim onları sevdiğimiz gibi sevilmeyecekler. Çünkü biz daha önce kimsenin onları sevmediği kadar güzel ve özel sevdik. Çünkü biz daha önce kimse onlar için kılını bile kıpırdatmazken büyük sorumlulukların, büyük fedakarlıkların altına girdik. Çünkü biz onlara yalnızca oturduğu yerden sevdiğini söyleyenlerden değildik. Çünkü biz sevmenin ne olduğunu çok iyi bildik. Kalbimizdeki sevgiye büyük emekler verdik. Belki hiçe sayıldık, belki bitirildik ama sevdik. Gitmekte özgürler. Biz onları ısıtmak için canımızı yakarken onlar gidip başkalarının yanında üşürler. Bırakalım gitsinler. Gittikleri yerde zerre kadar sevilmeyeceklerini görsünler ve bunu iliklerine kadar hissetsinler.
Bırakalım böylece kalsın. Yaşayıp görsünler.
Gitmekte Özgürsün. Ben seni ısıtmak için canımı yakarken, diğerleri sana ''Seni seviyorum.'' der, üşürsün.
