Acıya Şikayetsiz Katlananlar

TESADÜF

  

                                ~ÖNSÖZ~

Merhaba, Aşkın izini kaybetmiş ve bulamayan sevgili okurlarım... Bu kitabın yazılış amaçlarından bir tanesi aşkı arayan , aşkı yanlış kişilerde bulan ve yanlış kişileri sevip, güvenen.Kalbi kırık o insanlara armağan ediyorum. Kitabımızı uzun zamandır özenle yazıyorum. Kağıda döktüğüm hayallerimi gerçekleştirmek ve başarmak için çalışıyorum. Umarım sizlerde emeklerimi fark eder ve bu kitapta olduğu gibi hayatımızda ki bir çok gerçeğin bizim için tesadüf değil ve bazılarının ise yanılgı olduğunu anlarsınız. Aşkınızı acıya şikayet etmeden yaşamanız dileğiyle... Sevgilerle, iyi okumalar.

                "Tesadüf bir oyun mudur?"

                              1.BÖLÜM

Nefes! Nefes! Nefes! Bu kadar zor mu almak? yada vermek? +38° derecede bu sıcakta, kokmuş ter kokularının harmanlaşarak burun deliklerime karbondioksit olarak girmesi ile cama yapıştığımı hissettim. Arkamda bulunan kişinin, çantasının ıslak bluzuma değmesi ile vücuduma verdiği yanma hissinden iyice sinir seviyem artmıştı. Çantamın yanına astığım çiçekli tokamı alıp uzun ve gür olan kızıl dalgalı saçlarımı sıkı bir şekilde topladım, parmaklarımın elimdeki tokayı bile tutamayacak kadar nemli olmasına hiç şaşırmamıştım. Daha yarım saat boyunca böyle devam edeceğim aklıma geldiği anda anlımdan yanağıma doğru bir ter damlası düştü. Yolu seyre dalmışken biraz olsun arkam'da insanların azaldığını hissettim ve yavaş yavaş arkamı döndüm, gözlerim kumral uzun boylu ve hafif dalgalı saçları olan çocuğa çarptı. Daha uzun süreli bakınca boynunda bir yara izi gördüm aniden aklımda bir mazi canlandı. Acaba bu o muydu ?, lise aşkım? Sarı limon muydu ? Ama nasıl olur bu , karşımda duruyordu ve  o emindim. Koyu kahve gözleri , dolgun dudakları ve o içimi cızırtı ettiren keskin sert bakışları içim geçmiş bir şekilde ona bakıyordum, fark etmedi mi beni diye düşünürken başını çevirip göz göze gelmemiz an meselesi olmuştu . Bir anda lisede iken de böyle miydi diye düşündüm, yoksa şuan tamda şuan yıllar sonra gördüğüm için mi ben bu kadar etkilenmiştim. Fark etmeden hâlâ ona baktığımı anladım ve hemen gözlerimi üzerinden çevirip aniden ona arkamı döndüm. Fark etmiş olacak ki usulca yanıma yaklaştı ve hafif bir şekilde omuzuma vurdu, yüzümün kızardığını hissetmiştim bile, kendimden emin bir şekilde arkamı döndüm, onun o badem gözleriyle gözlerim buluştuğunda içim ürperdi ama bozuntuya vermeden ona baktım . Boğazını temizleyip kalın ses tonuyla konuşmaya başladı .

" Merhaba, yanlış anlamazsanız bir şey diyecektim , sizin için önemli bir durumdur ve belli ki haberiniz yok."

Anlamsız bir ifade ile onu kaç saattir göz tacizi ettiğim hakkında bir şey söylememesine şaşırmıştım, böyle ciddi bir girişte beklemediyordum, acaba beni tanıdı ve dalga mı geçicekti, ne diyecekti ya ...

" Buyurun, açıkçası ne dediğinizi pek anlayamadım."

Gerilmişti, nesi vardı acaba , bir kaç dakika'da onu bu kadar ciddileştiricek ne konu vardı ki. Tekrar boğazını temizleyip, başını eğerek kulağıma yaklaştı ve utanç içinde hissedeceğim şu cümleyi kurdu.

" Açıkçası nasıl desem bilemiyorum ama kadınsal durumunuz var."

Anlamadığımı belli edercesine , yüzümü buruşturup ona bakıyordum, tekrar söze devam ederek...

" Yani adını bilmiyorum şeydi redır sanırım . İyice şaşkınlaşmıştım ve tekrar ederek "- redır nedir ?"Diye sordum ." - Hayır, regil galiba neydi unuttum , değişik bir şey." Söze atlayarak
" Regl mı ?" Dedim.
Bildiğime sevinmiş olacak ki ellerini birbirine vurarak ,
"- Evet, evet bu regl , regl olmuşsunuz bunu söylemek istedim." Ağzından çıkan cümleler sonucunda ufak çaplı bir bayılma geçirdim ama kısa sürdü, utançtan ölüyordum. Kim derdi ki hayatın boyunca psikopat olduğun, çocukluk aşkınla, halk otobüsünde regl olduğunu söyleyerek karşılaşacağımı , gerçekten'de kim derdi ki ? , düşüncelerim arasından sıyrılıp ona teşekkür ettim, yüksek sesle konuşup beni rezil ettiği- ehh uyardığı için tabii.