Acıya Şikayetsiz Katlananlar

BEYAZ GÜL

---------------------------------------------------------------------
Çoooooooooook uzun zaman oldu yazmayalı, yeniden devam edeceğim..
Biraz zamana ihtiyacım vardı ki şuan hâlâ da ihtiyacım var ama fazla beklettim sizi , yeniden ama yeniden tekrar yazacağım.. ve kitap ile ilgili gelişmeleri Instagram sayfamızdan takip edebilirsiniz  hesap adı : aciyasikayetsizkatlananlar7 (karakterler vs.) Her şey var. Aynı zamanda kitap hakkında duygu ve düşüncelerinizi yazabilirsiniz ,şimdiden teşekkür ederim.
---------------------------------------------------------------------

"Nasıl söylenir bilmem o kalemin  ucuna dökülmüş  sözleri, dikenleri çekilmiş bir gül gibisin bembeyaz bir gül gibi"

                               3.BÖLÜM

Düşüncelerle kaybolmuş rüyamdan koşarak uzaklaşmaya çalışıyordum. Sorunlarımın beni etkilediği ve hâlâ etkilemeye devam ettiği sıkıntıları beni dayandıramayacak kadar güçsüz kılıyordu. Evet, saçmalıyorum belki ama benim için doğru olan ne? Asıl sorun şu doğru ne ? Neyin doğruluğunu arıyorum, kimi arıyorum ? Her ne için uğraşıyorum bilmiyorum ama yanlızım ve bu yanlızlık beni bitiriyordu. Yaşım daha 22 , stajyer bir hemşireyim çok iyi bir hastaneden iş teklifi aldım, başarılıyım, bu zamana kadar hedef koyduğum herşeyi yerine getirdim çok çalıştım ve şuan tam hayallerini kurduğum düşlerinde kendimi bitirdiğim anların içindeyim ama bir şey eksik tüm bunların yanında beni ben yapan bir şey eksik... Onu nasıl ama nasıl tamamlayacağım...
Ne kadar zor olsa da unutmayı denediğim, adını bile hatırlamak istemediğim adam yine karşıma çıktı ve bu sefer rolü daha baskın sevgilisi ile hayatımı mahvedicekler ama ben buna izin vermeyeceğim aşkından yıllarca kahroldum, bu aşkın acısını artık ben çekmeyeceğim.

"Liya, uyan iyimisin !?" Nil'in korku ve endişeli gözleri ile göz kapaklarımı açmıştım. Kaskatı kesilmiş vücuduma dokunuşu ile ürpermiştim. Telaş ile ellerini vücudumdan çekip konuşmaya başladı.
"Sakin ol güzelim, sadece bir kabus gördün." Onu onaylarcasına kafamı salladım.
"Bu sadece bir kabus."
"Evet, kötü bir kabustu."
Ellerimi saçlarımın arasından geçirip oynamaya başladım. Komidindeki telefonuma uzanıp saate baktım resmen ikiye geliyordu , şaşkınca Nil'e saati gösterip kalkmaya başladım .

" Baya uyumuşum..."
" Dün gece yorulmuşsundur bir şey olmaz. İstersen bugün gitmeyelim. Pek iyi görünmüyorsun."
" Hayır, gidelim... İyiyim, sadece bir kabus."
" Peki, sen nasıl istersen canım ama kendini yorma lütfen."
" Yormam."

Yorgunluktan ölen bedenimi zorla da olsa ayağa kaldırdım. Nil'in çıkması ile dolabımı açıp kırmızı tişört ile siyah kumaş pantolonumu giydim. Aynanın karşısına geçerek yüzümün şiş ve yorgunluğunu hafif bir makyajla kapattım. Çantam ve telefonumu alıp odamdan çıktım. Nil'in arkamdan seslenişi ile ona doğru döndüm.

" Liya"
" Efendim."
" Belki bunu duymak istemiyorsundur ama bu sabah annen aradı." Göz devirerek ağzımdan büyük bir oflama çıkardım.
Şaşkın değildim. Ailemin Nil'i aracı seçip  sürekli bir araya getirmesi için rahatsız etmeleri sinirimi bozuyordu.
" Gerçekten hiç duymak istemiyordum." Arkamı dönerek mutfağa doğru yürümeye başladım. Nil'de arkamdan mutfağa girdi.
" Peki, ne dediğini merak etmiyor musun?"
" Hayır, hiç bir dediklerini merak etmiyorum. Ve özür dilerim sürekli seni böyle kullanmaları canımı çok sıkıyor."
" Önemli değil. Ben senin artık problemlerini çözmeni istiyorum. Biliyorum çok zor şeyler yaşadın, herşeye şahit oldum. Çok zordu senin için ama ..."
" İşte aması yok. Herşey yaşandı ve bitti. Ben çok acı çektim tekrardan o çukuru düşmek istemiyorum. Lütfen bu konu burada kapansın bir daha da açılmasın."
" Peki canım nasıl istersen."
" Hazırsan çıkalım mı ?, Hastaneye gitmem gerek geç kalıcam."
" Off doğru ya unuttum ben onu, hadi çıkalım."