ᴅᴇᴛꜱᴛᴠᴏ, ᴛᴋ

on sekiz

ღღღ

gözlerimi araladığımda etraf bulanık göründüğünden tekrar yumdum. görmememe rağmen jungkook'un varlığını hissedebiliyordum. yanımda olmasa bile buralarda bir yerde bir şeylerle uğraşıyordu. yavaş yavaş açılan bilincimle kasığımda hissettiğim acı yüzümü kırıştırmama neden oldu. panikle gözlerimi tekrar açtım.

"acıyor!" kirli çıkan sesimden sonra kalkmaya çalıştım fakat karnıma baskı uygulayan el tekrar yatmama neden oldu.

"sakın kıpırdama"

istesemde kıpırdayamazdım artık çünkü bütün bedenim deli gibi sızlamaya başlamıştı. bu sefer "jungkook" diye mırıldandığımda stres altında kaldığını belli eden ses tonu ile "bitti sayılır uyumaya devam et" dediğinde derin bir nefes verdim.

jungkook sonunda bedenimden uzaklaştığında acılarım bir nebze de olsa azalmıştı sanki. geri döndüğünde sızlayan kasığıma tekrar bir şeyler yapıp baş ucumda belirdi. gözlerimi zar zor açtığım yetmiyormuş gibi bir de net göremiyordum etrafı. ne olmuştu bana?

"jungkook çok yorgunum"

"biraz daha dinlen öyle konuşalım" dediğinde ise alnıma uzun bir öpücük bırakıp gözümün önünden kayboldu.

~~~

"bi dakika bi dakika. acıdan bayıldım ve sende dövmeye devam ettin öyle mi?"

"hani kendinde olmadığın için hissetmezsin diye.."

gönlümü almak ister gibi ellerimi tutup öptüğünde kendimi daha fazla tutamadım ve gürültülü bir kahkaha attım. ne olduğunu anlamaya çalışan yüzü bile nasıl güzel geliyordu gözüme. kahkahamın ardından yüzüne dönüp yanaklarını avuçlarımın arasına yerleştirdim "yah! neden üzülüyorsun!"

"kızmadın mı?"

"kızmadım tabii akıllım. hatta iyi bile yapmışsın, eğer ayık olsaydım asla tamamlanamazdı o dövme"

sağ yanağında duran elimi tutup şefkatle öptüğünde "gel dövmene bakalım" diyerek belimden tuttuğu gibi ayağı kalkmamı sağladı.

hemen karşımızda duran boy aynasına doğru yaklaştık. jungkook dövmeyi kapatmayacak şekilde belime sarılırken ben hayretle dövmeyi seyrediyordum. bu minik balıkları o kadar güzel renklendirmişti ki tekrardan hayran kalmıştım yeteneğine.

belimin üzerinde tenimi okşayan ellerini tutup yüzümü de omzuma yasladığı yüzüne çevirdim. sessizce teşekkür ettikten sonra cevap beklemeden dudaklarında derin bir nefes aldım. ancak kısa bir süre sonra kapıldığımız öpücüğün büyüsü etkisini yitirince ayrıldık.

"gidiyoruz değil mi taehyung?"

"anılar da bizi özlemiş midir?"

"belki bizden bile çok özlemişlerdir"

ღღღ

taehyung
işte böyle
gidiyorum

yoongi
güzel şaka
ama güldürmedi

taehyung
yoongi ciddiyim ben

yoongi
taehyung saçmalama
beni bırakıp nereye gidiyprusn