გაყიდული?¿

<15>

რამდენჯერ დაურეკა და სად აღარ მოძებნა მაგრამ თითქოს მიწამ ჩაყლაპა .

არავისთვსის არ დაურეკავს , არც შეტყიბინება დაუტოვია , იუნგი გაგიჟებული ეძებდა , ძალიან ნანობდა თავის საქციელს .

სად არ ეძება მაგრამ არაფერმა გაჭრა , ელენასაც თხოვდა რომ ანისთვის დაერეკა , აზრი მაინც არ ქონდა.

******

ორკვირიანი ძებნის შედეგად მაინც არაფერი ჩანდა . საღამო ხანი იყო თავის ოთახში იჯდა და თავის შეცდომაზე ფიქრობდა , მისი სიტყვები ახსენდებიდა "რა დასანანია " "ასე თუ არმენდობოდი ეს არც უნდა  მოგეცა" თითოეული ეკლად ედებოდა .

ანის pov*

იმ დღეს ბევრი ვიტირე , მაგრამ ბოლოს მივხვდი რომ აზრი არ ქონდა რადგან მას მაინც არჯეროდა ჩემი .

სასტუმროში ვიყავი და არც მინდოდა გასვლა , საერთოდ მისი დანახვა არმინდოდა .

ორი კვირა ისე გავიდა ვერც კი შევამჩნიე , დრო იყო სახლი მომეძებნა და თან ექიმთანაც მივსულიყავი , ამიტომ ჩემი პრობლემა და ყველანაირი ფიქრები უბრალოდ დავივიწყე და მხოლოდ პატარაზე ვკონცერტრირდი .

გავემზადე და სარკისწინ ვიდექი , უკვე მეტყობოდა მუცელი , არმინდოდა სადმე იუნგი გადამყროდა ახლა მისი უაზრობების მოსმენის თავი ნამდვილად არ მქონდა .

სასტუმრო დავტოვე და თანხა დავფარე , შემდეგ კი ბანკში წავედი თანხა მჭირდებოდა , რათქმაუნდა მქონდა იუნგის ბარათები მაგრამ როგორც კი გამოვიყენებდი მაშინვე გაიგებდა სად ვიყავი , ან მიკვირს აქამდე რომ ვერ მიპოვა .

****

საღამო ხანი იყო და უკვე მერამდენე სახლი ვნახე არვიცი , მთელი დღე დავდივარ საშინლად დავიღალე , არაფერი მიჭამია .

კაფეში შევდივარ რომ რამე ვჭამო როდესაც უცებ თავბრუ მეხვევა და ირგვლივ ყველაფერი შავდება .

იუნგის pov*

-ეს საბუთები დაგრჩათ - მირამ რაღაც ფაილები მაგიდაზე დადო .