გაყიდული?¿

<13>

საღამო*

- კარგი მია დამშვიდდი და ნუ ტირიხარ , ცოტახანში დაგირეკავთ ახლა ბავშვს უნდა ვაჭამო - ელენამ თავის მეგობარს ტელეფონი გაუთიშა და მძიმედ ამოიხვნეშა .

-რა მოხდა? -ანი დაფაციცებით უსმენდა ამ სამის ლაპარაკს .

-ქმარმა უღალატა და ახლა ტირის , მე და სემა ვაფრთხილებდით არადა მაგრამ ბოლო დროს მეგობრობაც აღარ გვინდოდა.

-რას აფრთხილებდით ?

-ორი წელია ცოლ-ქმარი იყვნენ და შეხების უფლებას არ აძლევდა , ფაქტია რომ უღალატებდა .

-კიმაგრამ ხომ უყვარდა .

-ეეხ ანი მხოლოდ ეგ არარის საკმარისი , არ ვამბობ რომ რამე მაგრამ შეყვარებულები ხომ არიყვნენ რომ რამის უფლება არმიეცა , ისინი ცოლქმარი იყვნენ .

-ბიჭის ბრალია - ანი მაინც ამ აზრზე იდგა .

-ასე არარის .

-აბა როგორ არის ?

-კარგი რა ქმარი თითონ თუარ დააწყნარა აშკარაა სხვისკენ გაიხედავს როდემდე დაელოდებოდა , არვამბობ რომ ყველა ერთნაირია მაგრამ რაც არის ის არის რომ როცა ცოლი ვერ აკეთებს თავის საქმეს კაცი უკვე სხვისკენ იხედება .

-უაზრობაა !

-ალბათ ,ისე შენ რას აპირებ? -ელენამ ბავშვი მოხერხებულად დაიკავა .

-რაზე ?

- ერთ კვირაში იუნგის დაბადების დღე აქვს , საჩუქარს არ უკეთებ რამეს?

- რამეს ვუყიდი ალბათ , ხო გამომყვები ?

-კი , ეხლა მალე მოვლენ მგონი .

-მაგრამმ ....

-რა მაგრამ ?

-ეხლა გამახსენდს რო ზუსტად ერთ კვირაში მივდივართ ექიმთან .

-ექიმთან? -ელენამ გაკვირვებული შეხედა .

-ხო ანუ რაღაც ნაწილაკები რომარ დარჩეს საბოლოოდ მიმაშორებენ ალბათ და ....

-არ მოიწყინო - ელენა მის გვერდით გადაჯდა .

ლილიამ ანის გაუშვირა ხელები .