CANAVARLAR:Yaşamdan Öte

ANATİDAEFOBİ

   Korkmak normal bir şeydir değil mi?O günden sonra hissettiğim korkular hiçte normal değildi.Bunu hissediyordum
Ailem bu konuyu pek fazla kafaya takma sada Luna fark etmişti.Ama belli etmiyor, ilgili göstermiyordu.Bu korkunçtu hem de çok."Sanki her an biri bizi izliyordu.Sanki biri beni ellerindeki kukla gibi oynatıyordu.Sanki değil artık bir katilin kuklasıydım.Onun planının,hikayesinin içinde olan bir parça,Korkuyorum.ama neyden korkuyorum bilmiyorum.O gece derin ve güzel bir uykuya dalmak istedim.Bu günün yorgunluğunu atmak için.ama uyuyamadım.Bir o yana bir bu yana döndüm ama uyku tutmadı.Sanki o katil yanı başımda beni öldürmek için plan yapıyordu.Evet evet beni öldürmek için plan yapıyor olmalıydı sonuçta bir cinayete,onun bir insanı canice katletmesine tanıklık etmiştim.ben bu olayın tek şahidiydim.bu düşünceler arasında derin bir nefes aldım,gözlerimi kapattım ve uykunun yavaş yavaş beni ele geçirmesini,yavaş yavaş sakincene bilincimi kaybetmeyi aklımda düşüncelerin yavaş yavaş bulanıklaşmasını bekledim.buna rağmen gece 04:00 gibi uykuya dalabildim.sadece yarım saat uyuduktan sonra hiç beklenmedik bir çığlık sesi üzerine yeniden uyandım.kapı kilidini birinin zorladığını fark ettim.Hemen oraya yanaştım yavaş yavaş sakincene adım adım kapıya doğru yaklaştım yaklaştım.Kapının kolunu tuttum.Açtııım...

Hiç kimse kapıda yoktu.Hem de hiç kimse 
Ama kapı kolunun zorlandığından emindim.O sırada bir çığlık sesi daha duydum.Çığlık sesleri iyice yakınlaşıyordu.Çığlık seslerinin üzerine annem ve babamın odasından fısıltı sesleri geldiğini fark edince daha da yavaş ve korku dolu adımlarla annem gilin odasının kapı kolunu tuttum.ve yavaşçana kapı kilidini açtım.Annem odad yoktu.Babam zaten iş yerindeydi ama annem neredeydi.Akşam vakti nereye gidebilirdi ki belki uyanmış,susamış veya tuvalete gitmiştir diye düşündüm yani olabilirdi...Değil mi?...
          DEĞİL Mİ?