Jamaica's POV
2 years ago, we are madly inlove with each other.
yung tipong halos hindi na kami mapaghiwalay, well since I was in kinder we used to be bestfriend turn to lovers.
yeah! my bestfriend is my first boyfriend and also my first love.
Tumagal ang relationship namin ng 3 years.
He's so sweet, he never let me hurt, he always protect me, he always making me laugh and we really love each other like there's no tomorrow.
But just like any other relationship, naghiwalay kmi. He broke up with me because of a lme reason, he broke up with me because he fell out of love, so ako itong tanga, nagmakaawang wag niya akong iwan dahil nga mahal na mahal ko siya, pero ayaw niya.he doesn't love me anymore and it hurts like hell. Sobrang sakit na pipiliin mong maglaho nalang bigla.
"I don't love you anymore"
limang salita.
limang salita lang katumbas ng tatlong taon, limang salita kapalit ng mga taong pinagsamahan namin, taon kung saan nakaramdan ako ng sobrang kaligayahan.
Pero alam mo kung ano ang pinakamahirap at pinakamasakit?
Yun tung sa loob ng dalawang taon, hindi ko siya magawang kalimutan, kasi kahit na lumipas ang dalawang taon na yun,
heto parin yung sakit,
nandito parin yung pagmamahal ko para sa kanya at patuloy parin umaasa ang puso ko na sama magkaroon ulit ng 'kami'
Kaya nga nakipagkaibigan ulit ako sa kanya kasi umaasa ako na maibabalik pa yung nararamdaman niya para sa akin, tutal dun naman kami nagsimula diba?
ang pagiging magkaibigan.
~I know that this wound will bleed again
Now Im here right beside the one I love
I see he's inlove with someone else~
Ang sakit parin talaga..
Ang sakit makita na ang taong mahal na mahal mo ay may mahal ng iba.
Masokista ba ako? Siguro nga, pero anong magagawa ko? Mahal ko siya.
Mahal ko siya to the point na kahit iba ang nasa isip nya pero ako ang kasama nya, nandito parin ako, patuloy na nakikinig sa mga kwento niya tungkol sa babaeng mahal niya.
Hindi ko na halos maintindihan ang mga sinasabi niya dahil sa sakit na nararamdaman ko. Pinipilit kong maging masaya sa harap niya kahit na sa loob ko gusto ko ng umiyak.
Pinipilit ko ang sarili kong ipakita sa kanya na nakamove-on na ako pero ang totoo,
hindi pa kasi hanggang ngayon sobrang mahal ko parin siya.
~Now I know I just got to let him go
Because it's over, help me get over~
Should I let you go, Justin?
Wala na ba talaga? Hindi na ba talaga maibabalik ang dati? Hindi na ba talaga tayo pwede?
