Pagsusulat Para Sa Aking Prinsipe

Kabanata 2: Detention

XANDER'S POV:

— — —

Bwesit! First day, first detention kaagad. Shutang ina. Baka malaman to ni mama? Wala pa nga akong sariling condo ko eh, mga saturday pa ako, uuwi pa rin ako sa bahay tapos ganito?! Baka nga ilipat pa ako ng school nito.

Habang naglalakad kami sa hallway para hanapin ang detention room ay nagsalita na naman si payat at humingi ng patawad sa akin.

"Xander, I'm sorry about what happened earlier ha, na bobored kasi ako kaya wala akong ibang magawa."

Pero hindi ko siya pinapansin kasi umaapaw at kumukulo parin na yung dugo ko dahil sa kanya.

"Well okay, I'll just shut up here. Since you're an idiot to you know."

Idiot?! Me?!

"Puwede ba!!! Manahimik ka na lang, makaka badtrip ka eh!!" Sigaw ko na may matigas na tunog ng aking boses. Shet, ito na naman yung boses ko!!!

"....."

Tumahimik nalang si Xavier at sumunod nalang sa akin. Nasa baba ang kanyang tingin kahit nakasunod parin ito sa akin.

Hanggang sa nakarating na kami sa Detention room ay binuksan ko na yung pinto, at pagkapasok na sa loob ay naka aircon pala ito, so rich.

Naghahanap ako ng mauupuan ko yung malayong malayo sa kinauupuan ni Xavier kasi ayoko talaga siya makausap at makatabi.

Pagkaupo lang ng pagkaupo ko sa upuan ay nakita ko si Xavier na bumuhos ang mga luha niya at umiyak. Sa pag iyak niya ay naawa ako at nataranta din dahil sa aking pagsigaw sa kaniya kanina.

"Bakit ka nanaman umiyak?" Malamig kong tanong sa kanya. Inis ako dito eh, baka nga gusto niya ako pagpinakita ko sa kanya ang malambot na side ko.

Kaya I'll try to cold as possible para... Wala nga...

"N-nothing, don't mind me, it's just a dirt on my eye. N-not a big deal." Mautal-utal na sagot niya.

"Are you sure? Maybe, ako nga dahilan diyan eh. Sure ka? Actually hindi talaga ako galit sayo, sadyang na badtrip lang ako, I'm sorry about my actions earlier." Pagpapatawad ko sa kanya.

Pinahiran ko ang mga luha ni Xavier gamit ang aking panyo at tinignan muli ang kanyang mga mata. Grabe, ang ganda pala ng kanyang nga mata pagmalapitan.

Bigla naman akong umiwas tingin dahil naramdaman ko na ang aking pisngi na namumula at umiinit.

"Are you okay Xander? Why are you all red?" Tanong ni Xavier na nagpatigil sa akin.

"Wala, don't mind it, it's just my allergies ata." What a lame fucking excuse!!!

Tumango na lamang siya at tumabi nalang ako sa kanya, kahit papaano ay may kasama ako, total kami lang naman ang nandito sa Dentention room.

Ang tahimik dito, at ito yung pabor ko. Pero bakit ganon, hindi ako mapakali na parang nakita ko na si Xavier noon, kilala ko ba siya? Or ano?

Dahil sa ignorante kung utak ay tanong ako para hindi narin kami awkward sa isa't isa.

"Xavier. Parang familiar ka, para sa akin lang ha, I didn't mean nga kakilala mo ako, pero parang nakilala na ata taka?"

"What do you mean?" Tanong niya na parang hindi gets ang tanong ko.

"Like, have we met before? It's giving me deja vu moments kasi eh when I'm with you."

"Deja Vu? It's not deja vu, maybe you just have a small amnesia, and that's all? I guess." Kalmadong sagot niya, kaya wala tuloy akong magawa.

"Bahala na nga, matutulog nalang ako." Bored kong sagot sa kanya.

"Try to remember it, My Prinsipe." At natulog nalang sa kilid ko.

What the fuck?! Anong try to remember it?! Wala nga akong maalala, tapos ngayon ay ipa alala niya ako?!

Bahala na, matutulog nalang ako.

— — —

Pagkalipas ng tatlong oras ay nagising ako mula sa sigaw ng prof namin malapit sa pintuan.

"Huy! Mr. Dela Torre, you may go out now with Mr. Monteforte as well and eat lunch. And you may go back to class later since the detention of you two is now over." Saad ni prof at umalis na din.

"Thank you po sir." Saad kong pabalik.

Gigisingin ko ba si Xavier o hindi nalang?  Gusto ko na kasi mag lunch, pero hindi ko hahayaan na iwan siya dito. Sige na nga, mag sabay nalang kami ng lunch para na rin, baka, ilibre niya ako, Grabe XANDER!  Ang kapal ng mukha mo ah para magpa libre sa kanya pagkatapos mo siyang pina iyak kanina. Pero kaso ako pa ata ang manglibre kasi nga, umiyak siya dahil sa akin. Ililibre ko nalang siya as an apology for kanina. Haysst talaga.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanyang kinauupan para gisingin siya.

"Xavier?" Malambing kong saad.

"Xavier, gising ka ba?" Walang sagot.

"Tara na, let's eat. I'm hungry na." Instead of an answer, he groans and grabs my wrist pulling me closer to him.

Lumuhod ako sa kanya para ma lebel ko ang kanyang ulo.

"Ililibre nalang kita upang apology ko nalang ito para sa ginawa ko sa iyo kanina."

"Mmm." Ungol niya, grabe, anlalim ng boses, shet...

Akmang aalis na sana ako, ng kinuha ni Xavier ang kwelyo ko para ilapit ang mukha namin sa isa't isa. Our faces we're a few inches apart na, like isang galaw nalang ay mahalikan ko siya.

Ano ka ba Xander?! Halik agad-agad?! Bago pa nga kayo nagkakakilala tapos ganun ganun nalang?!  Wag ka ngang epal?!

Malapit nga lang ang mukha namin sa isa't isa, pero ginawa ko parin ang pinagmasdan ang kanyang mukha. Parang anghel tuloy ang mukha nito.

Napalunok tuloy ako nang tinignan ko ang kanyang labi na mapula. Parang malambot tignan.

Ang pula... ano kaya pakiramdam kong mahalikan ko si... UTAK AKO KAILANGAN NA NG HOLY WATERRRR...

Ano ka ba sa akin Xavier! Para na akong balik dito na humahanap ng sagot mo! Kung maalala ko lang yun or wala nga. Bahala na.

"Bahala ka nga diyan, punta muna ako ng cafeteria. Sumunod ka nalang kung gusto mo." Tumayo na ako at aalis na sana ako ay hinawakan niya sa sa pulsuhan sabay lingon sa kanya.

"Sabay nalang ako sa'yo. Ilbre mo ako ah?"

"Sige sure."

-|💙💦|-