Pagsusulat Para Sa Aking Prinsipe

Kabanata 6: Hindi pagkakaunawaan

XANDER'S POV:

— — —

Minsan rin talaga, nasa tao ang tudo kabado kahit may patanong man yun o wala. Yung nakikita mo lang siya kahit malayo yun sa iyo o di kaya close kayo like yung super close ng mga katawan niyo.

Kumakabog na rin ang dibdib ko mula sa tanong niya. Hindi ko alam anong sasagutin ko.

"Ah-Xavier, that was my..." kinakabahan kong sabi habang nakatitig siya sa akin, nakakamatay.

"¿Ese era quién? ¿tu novia?"
(What was who? Your girlfriend?)
Saad niya habang ginawa ang madam face na mukha at papahakbang siya patungo sa aking direksyon.

Nagsalita si Xavier na hindi ko pamilyar ang mga tunog at salita. Kaya napakamot nalang ako sa aking imahinasyon at inisip ang mga sinalita ni payat at pinilit kung intindihin.

"Pardon me? I can't understand you. Ano bayang wika mo."

Napataas siya ng kilay. Ewan ko sa kanya.

Hindi ko maintindihan ang sinasabi sa akin ni Xavier at hindi ko rin siya maintindihan. Baka nagsasalita siya ng Espanyol? Well hindi ko siya maunawa dahil ni hindi ko nga pamilyar ang wikang iyon.

"Bueno, por supuesto que no puedes entenderme. Y tal vez hablé español ahora mismo porque estoy enojado contigo."
(Well of course you can't understand me. And perhaps I spoke Spanish right now because I'm mad at you.)

Ano-ano nalang itong pinagsasabi ni Xavier sa akin, hindi ko talaga siya maintindihan. Well I can only understand 2 languages and that is English and Tagalog. At papaano ko naman maintindihan si Xavier sa wika na yan?! Ni isang salita nga ng espanyol ay wala akong alam eh, isang pangungusap pa kaya?!

"Can you speak English right now? Xavier? Are you okay? You can talk to me anytime you want and even rant at me. Don't worry I won't judge you. And what's the matter? Did that girl bothered you?" Mahinahon at pilit kung kinalma ang aking sarili sa kanya baka lalabas ang anger issues ko dahilan upang iiyak nanaman si Xavier sa akin.

"En Efecto. Esa chica realmente me molesta. Mucho, Y no sé por qué me molestó tu conversación con ella."
(Indeed. That girl really bothers me. A lot, and I don't know why I was bothered to your conversation with her.) Bored niyang sagot habang naka cross arm na panay titig sa akin.

Nakakainis rin talaga minsan no kapag hindi sila nakikinig sa inyong pasensya at parang sinasadya niya ito eh, na pakuloin ang dugo ko ngayong araw. Pero huwag muna, kailangan ko siyang paintindihin dahil baka galit lang siya o kung ano pa ang kanyang nararamdaman.

Di ko gusto na makita niya ang bad side ko, hindi muna ngayon at pinigilan ko ang aking sarili at sanay hindi dumikit ang aking mga kilay at kakausapin ko siya ng maayos upang walang gulo o ano pa ba yang pwedeng mangyari.

"Please Xavier? Can you just speak English or tagalog? Hindi kasi kita maunawaan eh. Baka ano pa magawa ko sayo, sige na?" Pagpupumigil kung magalit sa kanya dahil siya lang ang unang kaibigan ko dito sa unibersidad eh.

"¡No! ¿Y por qué debería hablar en inglés contigo ahora mismo? ¡Y por cierto, no me importa lo que me harías ahora mismo!"
(No! And why would I talk in English with you right now? And by the way I don't frickin care what would you do to me right now!) Habang humahakbang siya papalapit sa akin na may galit sa mukha.

Hayyssst ka talaga Xavier eh no?! 

"Seryoso ako X-xavier. Gagawin ko talaga sayo ito kapag hindi ka sumagot sa akin ng m-maayos." Pang banta ko sa kanya. Kaso parang walang epekto.