MİSTAKE(TaeGi)

>4<

*~Yoonginin anlatımından devam*

Gözüme gelen ışıkla gözlerimi araladım.İlk önce tavana boş boş bakıp yattığım yerde doğruldum.Ensemi ufalayıp ofladım.

"Yine sabah olmuş,keşke sonsuza dek gece olsa da uyuyabilsem."

Kendi kendime söylenirken duyduğum takırtı sesleriyle kulağımı sesin geldiği yere verdim.Sesler mutfaktan geliyordu,sanırım taehyung kahvaltı hazırlıyor.E iyi de bu herif yemek yapmasını bile bilmiyor niye kahvaltıya kalkışıyor?Anlaşıldı,sabah sabah zehirlenmek istemiyorsan yoongi işe koyul.

Mutfağa gittim,gittim de...keşke gitmeseydim.Mutfak birbirine girmiş,savaş çıkmış gibi.Taehyungsa bu dağınıklığa hiç aldırmadan kahvaltı hazırlıyordu.Şuanki haliyle hem tatlı hem de yakışıklı duruyordu bu yüzden gülümsemeden edemedim.

Sonra etrafın dağınıklığı aklıma gelince yüzümü buruşturdum.

"Buranın hali ne taehyung tanrı aşkına?kahvaltı mı hazırlıyorsun yoksa yemeklere savaş mı açıyorsun?"

Sesimi duyunca irkilmiş olacak ki birden titredi.Yüzünü yüzüme çevirdi.Bakışları azar yiyen beş yaşındaki çocukların bakışıyla aynıydı.Gözlerini kısarak kocaman gülümsedi.

"Eee ben şeyyy...acıkmıştım seni uyandıracaktım kahvaltı hazırlaman için biliyorsun ben bu konularda beceriksizlik ama uyandırılınca sövüyorsun diye korktum uyandıramadım.Bende hem çok acıktığım için hem de sen uyanınca aç uyanacağın için ikimize de kahvaltı hazırlayayım dedim ama olmadı."

Bunları şirin bir yüz ifadesi takınıp dudak büzerek söylemişti.Dıştan pek göstermesem de bu hallerine dayanamıyorum,bebek resmen.İç çektim kafamı iki yana salladım.

"Tamam,tamam çekil kenara.Sen şu dağınıklığı hallet gerisini bana bırak."

Dediğimde hemen kenara çekilip dağınıklığı toparlamaya başlamıştı.Bu halini biraz izleyip yandan güldüm kahvaltı hazırlamaya başladım.

"Bir dahakine kahvaltı hazırlarken beni kaldır her sabah bu manzarayla karşılaşmak istemem."

Dedim yüzümü buruşturarak.

"Tamam tamam be bir kez yaptık hemen huysuzlanıyorsun."

Kaşlarımı çattım,elimi belime koyup taehyunga döndüm.

"Şirkette de hem yemeği yakıp hem de ocağı açık unutan bendim değil mi?aptal aptal"

Bunların hepsini bir nefeste mi söyledim lan ben?öyle oldu herhalde yoksa niye bu ördek dudaklı bana dut yemiş bülbül gibi baksın.

"Sensin aptal ööö"

Deyip dil çıkartınca bende dil çıkarttım.

"Öö aptal yemek yapma özürlüsü yemek pişti sanıp yakan o panikle de ocağı kapatmayı unutan aptal ööö"

Sonra bir an durdum,yanık kokusu geliyor lan hemen arkama baktım,bakmaz olaydım ocaktaki yemek yanmış.

"LAN!YEMEK YANDI OF OF OF"

Ocağın altını kapattım,tencerinin kapağını açtım hepsi yanmış,iç çektim taehyunga döndüm,gülmemek için kendini tutuyordu.

"Hepsi senin yüzünden oldu beni oyaladın şimdi herşeye tekrardan başlayacağım."

Dediğimde bastı kahkahayı.Öyle bir gülüyor ki,gülerken balondan çıkan hava gibi sesi de kısılıp inceliyor.Garip garip yüzüne baktım oflayıp iç çektim.

"Bence...Bence..."

Gülmekten konuşamıyor resmen.Rezilsin yoongi.Beni birisi dünyadan evrenden yaşamın olduğu her yerden silebilir mi acaba ya da ben mi taehyung'u bu saydıklarımdan silsem.Kaşlarımı çatarak tekrardan taehyunga döndüm.

"Bana bak böyle gülmeye devam edersen gülmekten değil,benim seni boğazlama sebebimden öleceksin.Öyle gülme de yardım et bana en azından faydan olsun."

Dediğimde doğrulup ciddi olmak için öksürerek bana bakmıştı.

"Bende tam bunu söyleyecektim ama-"

"Hadi hadi ağzın çalışacağına elin çalışsın"

"Sen niye sürekli beni azarlıyorsun ya of bıktım,annem bile bu kadar azarlamamıştı beni."

Deyip yine dudak büzerek kahvaltı hazırlamaya koyuldu.İçten bir şekilde gülümsedim,şu hali o kadar tatlı ki...herneyse işine koyul yoongi diyerekten kahvaltı hazırlamaya başladım bende.

Herkese selam!uzun zamandır bölüm atamadım bu yüzden biraz paslanmış olabilirim umarım beğenirsiniz🌒