7.Bölüm-Ruhtaki Yaralar

20 1 0
                                    

Merhabalarr🧚‍♀️

Bu bölüm diğer kitapla birlesecekleri an,hadi bakalım dkkwfkjfgjj

♡Sufle & Canozan-Hic kimsenin günahı yok

İyi okumalarr🐣

🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭

"Senden yadigar tek mum kaldıysa
Can durulmazsa yanarız biz de, yanarız biz de, ah
Senden yadigar gözyaşım kaldıysa
Su durulmazsa akarız biz de, akarız biz de..."

Anılar bazen çok Can yakıyordu.
Benim anılarım beni boğuyor...
Sanki mutlu olduğumu hissettiğim her an boğazımda bir el beliriyor,öyle bir sıkıyor ki boğazımı....
Nefes alamıyorum...

"Senden yadigar bir yudum olsa
Can suyu olsa yaşarız biz de, yaşarız biz de, ah..."

Neden bu kadar acıyor canım?
Neden bırakmıyor peşimi...

"Boşuna hiç yorulma
Hiç bir şeyin ilacı yok
Onun gibi olamıyor
Bunun sonu iyi görünmüyor
Kendini hiç kandırma..."

Kendimi kandırıyorum.
Olmayacak bir hayalin peşinden savruluyorum ordan oraya...

"Hiç kimsenin günâhı yok
Onun gibi sevilmiyor
Bunun sonu iyi görünmüyor
Kendini kandırma
Kandırma, kandırma, kandırma..."

Yok muydu?
Kimsenin günahı yok muydu?
Ben miydim günahkar?
Sonu yok,günahı yok...

Kafamı yanımda oturan Adalın omzuna koydum.
Yetmiyordu gücüm,bedenimi ayakta tutmaya yetmiyordu.
Yıllarca olduğu gibi yine okşadı saçlarımı.
Annemin bir kere bile okşamadığı saçlarımı tanıştığımızdan beri şefkatle oksuyordu.

"Canın yanıyor.
Biliyorum,hissediyorum.
Yine sahildeyiz,yine kayalıklarda oturuyoruz,yine koydun başını omzuma,yine akıyor göz yaşların üstüme..
Ruhumuz ne yaparsak yapalım iyileşmiyor.
Ah cidden dayanamıyorum.
Canının yanmasına katlanamıyorum.
Seni ağlarken görmekten nefret ediyorum ."

Kafamı omzundan kaldırıp yüzüne baktım.
Dolu dolu olan gözlerim bulanık görüyordu.
Yüzünü avuçlarıma yasladı.
Ağlıyordu yine.
Benim yüzümden değildi biliyorum.
Benim içindi.
Ve o bana iyi gelen tek kişiydi.
"Olmuyor çilli.
Sanki biri ensemde nöbet tutuyor.
Ne zaman mutlu olduğumu hissetsem,bir anda ensemde hissediyorum onu.
Nefes alamıyorum.
Boğazımda bir yumru var yıllardır,yutkunsam gitmiyor.
Sen olmasaydın çoktan bu dipsiz sulara teslim olmuştu bedenim.
Hayır kesme sözümü lütfen..."

Kaşlarını çattı.Tam konusacakken söylediklerimle susmuştu.

"Neden mi ağlıyorum?
Bugün geçmişimden kaçamayacağımı anladım.
Karşımdaydı.
Hayatımı mahveden,bu hale gelmemin sebebi olan kadın karşımdaydı Adal.
Gözlerimin içine baktı.
Sanki hiçbirşey yapmamış gibi...
Kalbim durdu onu görünce.
Sana yemin ederim o an sadece sarılmak istedim..."

Şoka girdi.
Kaşlarını çatı ve sinirli bir ifade oluştu suratında.

"Ne demek karşımdaydı?
Nasıl ya nasıl?
Kafayı yiyeceğim.
Kim olabi-
Bir dakika oydu değil mi ?.
Dövme yaptırmaya gelen kız.
Nasil fark etmem,nasıl...
Ondan onu görünce telefonu düşürdün.
Özür dilerim ben o an anlayamadım.
Acını göremedim.
Tanrım aptalım ben..."

Ruhların Kaçışı(GxG)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin