Pembe elmas

(2.bölüm)herşeyin başlangıcı

Evet o simsiyah gözleri hatırlıyordum bana geliyordu Kaan'a baktım diğer arkadaşları efe ile konuşuyordu benim orda donduğumu görünce oda oraya baktı "defne bir sıkıntı mı var neden oraya bakıyorsun" Kaan'a baktım bu durumdan kurtulmak için "pijama partisi mi yapsak" 3üde bana baktı Buse "ayyyyy olur" dedi Kaan ve efe başını tamam anlamında salladı deniz yavaş adımlarla gelmeye devam ediyor her adım attığında o savaştaki anne ve babamın kafaları aklıma geliyordu  "tamam o zaman hadi bizim eve gidelim" hepsi benle birlikte otobüse yöneldiler

Bizim eve varmıştık içeri girdiklerinde şaşkın gözüküyorlardı "evin burasımı kocaman" diyerek bana baktı "evettt pijama partisi yapacağımıza göre bize pijama lazım"buseyi göstererek "senin için var aslında bu devlere görde var büyük pijamalar giymeyi severimde neyse ama bunlar gitmez" Buse "o zaman zorla giydiririz getir sen" koşarak üst kattaki yatak odama gittim be benim için kedili beyaz,burcu için avakadodlu,Efe için pembe prensesli,Kaan için mor prensesli evet onlara bunları giydiricem gerekirse zorla.

"Ne onu ben hayatta gitmem" diye atladı efe pembe pijamasını görünce Kaan'da bağırdı "onu bana siz bücürler mi giydirecek imkanı yok"

                                 <3

"Hadi ama çok tatlı oldunuz değilim buse"
"Evet çok tatlısınız" Kaan efeye  baktı "bunlar gerçekten bize bunları nasıl giydirdi" efe "valla abi ben en son hatırladığım kadarıyla sen "bu bücürler bize bunu giydiremez" gibi bir şey söylüydun"kaan ağlicak gibi konuşurken "şom ağzıma sıçayım" biz gülmekten yarılırken onlar hala nasıl giydiklerin sorguluyorlardı en sonunda kendimize geldik ve aklıma yemek yemediğimiz geldi "ay çok güldüm neyse buse gel senle yemek yapalım bunlarda söylensinler" biz yemek yaparken onlar hala nasıl giydiğini sorguluyorlardı yemeklerimizi yedik yemek masasındayken Buse "peki kim nerde ve kiminle yatıcak" bunu düşünmemiştim random bir şeyler söyledim "ben ve buse efe ve Kaan aynı yatakta yatarlar" Kaan efe ye baktı "ben bu prenses kıyafetli orangutanla yatmam"
Bunun üstüne efe "ben sanki sana çok meraklıyım bir ,iki sende prenses pijamasıylasın üç ben gerçekten orangutana mı benziyorum" son söylediğini hüzünlü bir ses tonunda söyledi buse "hayır orangutana benzemiyorsun ben senle uyurum" kaanı göstererek "bu yabani zorba insanla" beni gösterdi "bu prenses birlikte uyurlar" prenses bu kelimeyi en son deniz söylemişti anılarım depreşti annemin ve babamın vücudu olmayan başları aklıma geldi ve gözümden bir damla yaş aktı
-ne oldu ona
Sesleri ayıramıyorum
-benim yüzümden mi oldu acaba
-sanmıyorum
-belki travması vardır
Birisi beni kucağına aldı
-Kaan bi arabamız yok neyle götüreceksin bence odasına koyalım
-ah bıktım ama susmicaksınız bunu biliyorum tamam odasına götürelim

                            <3

Uyandığımda odamdaydım etrafa baktığımda Kaan pufta oturuyordu buse ayak ucumda ağlıyordu efe kaanın yanında yere oturuyordu "n-ne oldu bana"
Buse hemen ağlamayı kesip "iyi misin tatlım ne mi oldu birden bayıldın" efe "araba olmadığı için ve senin rızan olmadığı için hastaneye götürmedik" iyiki götürmemişlerdi işaretimi görebilirlerdi ve bu iyi olmazdı "teşekkürler" Kaan hiç birşey söylemeden odadan çıktı "yatma saati gelmiş sizin odanızı göstereyim" ayağı kalktığımda bir an başım döndü ve sarsıldım Buse hemen koluma girdi "biz odayı bulduk sen yat Kaan sonra gelir" yatağa yattığım anda uyumuşum gece yarısı gibi kalktım mutfağa indim su içerken kaanın salonda yattığını gördüm onu uyandırırsam hayatta gitmezdi gücümü kullanmam lazım yanına gittim ve onu yatağına bırakıp tekrardan alt kata indim gücümü çok kullanmamaya çalışıyordum çünkü bir anda işaretim acıyabiliyordu suyu içtikten sonra salonda tam yatıcaklen aklıma buse geldi onlara bakacaktım odalarının kapısını açtım buse efeye ,efe buseye sarılmış yatıyorlardı telefonumla fotoğraflarını çektim buseye gösterip onu çıldırtacaktım "yaşasın kötülük" arkamda bir el hissettim "ne yapıyorsun" bu elbette kaandı "bakkk şunlara ne kadarda tatlılar" diyip yana çekildim Kaan içeri baktı ve "benden ilk dafa daha hızlı" diyip o da kenara çekildi kapılarını kapattım ve alt kata inerken "nereye" diye bir ses duydum "1 şahsiyet benle uyumak istemediği için  bende salonda yatıyorum" aşağı inmeye devam ederken "senle uyumak istemediğim için değil uyurken seni rahatsız etmiyim diye" onu nasıl taşıdığımı sormicak kadar uyku sersemiydi bunları söylerken kesinlikle dürüst gibi duruyordu "oww ponçik şey seni gel o zaman beni istesen bile incitemezsin gel benim odama uyuyalım" yatağa gittik ve uyuduk sabah herkesten erken kalkmıştım Kaan uyuyordu ona minik bir bakış attıktan sonra odadan çıktım alt kata indim indiğim anda kapıma üç kere tıklatı kapıyı açtığımda kimse yokta ama bir mektup vardı mektubu açtım

Selam prenses , buldum seni

TEKRAR SELAMMMM HER GÜN 1 BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞICAM UMARIM BEYENİRSİNİZ