Sonunda vardiyam bitmişti ve eve gelmiştim ğyemek dahi yemeden pijamalarımı giyip kendimi uykunun kollarına bıraktım..
Sabah kulaklarımı çınlatan bir sesle uyandım ah..evet alarmım çalmıştı..bi dakika ne!Bugün cumartesiydi oflayarak kendimi yatağa doğrulturlen telefonuma bildirim gelmişti
"Astronomi bölümü yonsei"
Chen öğretmen:Çocuklar bugün tam 17:30da okulda olmanızı istiyoruz sizin için minik bir etkinlik yapacağız
Mesajı okuduktam sonra yavaştan yataktan doğruldum
Etkinliğe çok az kişi katılacaktı emindim cumartesi herkes ya bir yere giter yada tatil yapar
Benim yapacak bir şeyim yoktu o yüzden gidecektim
-7 saat sonra-
Karnımın guruldamasıyla acıktığımı anlamıştım yemek yicem ehehehe
Aslında yemeği unutuyorumKendime hazır bir erişte hazırladım biraz sonra ise iyice hazır olduğundan emin olup yedim aslında bir şey yememe rağmen iştahım yoktu
Yemekten bıraz sonra günlük kıyafetlerimi giydim dişlerimi fırçaladım ve yanıma bir miktar para ile anahtarımı alıp çıktım
Koşa koşa otobüse yetişmiştim hemen kartımı okutup boş bir yere geçtim
Okula geldiğimde lobide sadece 12 kişi olduğunu gördüm
Çok fazla insan yoktu bu iyi bir şeydi
İstemsizce Tanıdık bir yüz aramaya başlamıştım
Gözüme tanıdık bir yüz görünmüştü kim olduğunu
hatırlamaya çalışmıştım...bu dün marketteki zengin piçtiOda beni tanımıştı ve baktığımda bana doğru yürümeye başlamıştı
Karşımda durdu ve elini selam verircesine uzattı eline dokunmadım ama sahte bir gülümseme ike karşılık verdim
Biraz bozulmuştu ama umrumda değildi,konuşmaya başlamıştı"merhaba ben min-jae,cha min-jae" dedi
O konuştuğunda bende konuşma ihtiyacı hissetmiştim"merhaba ben astrid.."dedim ve duraksadım"aslında korede bana eun-seo der" dedim ve galiba ilk kez bir erkek ile bu kadar uzun
süre konuşmuştumAdı minjae olduğunu öğrendiğim çocuk tatlı bir şekilde gülümsedi bende sadece baktım
"Buradakileri tanıyor musun"dedi minjae
Olumsuz anlamda başımı salladım
Minjae"bende tanımıyorum" dedi ve yüzünü buruşturup etrafa bakındı
birkaç dakika boyunca hiç konuşmadan etrafa bakındık yaklaşık 15 dakika geçmişti bile saate baktığımda çoktan her hangi bir öğretmenin buarada olması gerekiyordu...
15 dakikadır ayakta put gibi dikiliyordum oturma ihtiyacı hissetiğim için lobideki tekli koltuğa oturmuştum ben bunu yaparken adı minjae olan çocuk ise bi grubun yanına gitmşti ve kaynaşmışlardı..beni yanşız birakmıştı zengin bebesi
telefonuma bakmaya karar vermiştim ancak internet yoktu..ve ekranda bir yazı belirdi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSİNİZ?
القصة القصيرةHayattan bıkmış ve intihara eğilimli olan bir kızın bir cinayet vakasına karışmıştır insan öldürmeği kolay sanan gerçeklerden bihaber olan kız hayatın zorluklarını iliklerine kadar yaşar "gerçekler acı vericidir Astrid ölüm de öyle ..."