Drama🎭 / winrina

"🎭"

“Giselle ne sıklıkla yazardı?”

“Bilmiyorum. Biz çok fazla birlikte zaman geçirmezdik. Hiç yazdığı bir güne denk gelmemiştim.”

“Bu zarf ben de kalsın.” dedim ve makyaj masasından kalktım.

“Çatı katına çıkmak ister misin? Manzarası gerçekten güzeldir. Bizim için birer battaniye alabilirim. Hava soğuk esiyor, üşütmemelisin.” diyerek açıkladı Karina.

“Peki, çıkalım.” dedim ve kapıya ilerledim, “Ve Karina, beni bu kadar önemsemene gerçekten gerek yok. Parayla tuttuğun bir dedektifim sadece.”

“Peki, parayla tuttuğum sadece bir dedektif, merdivenin yanına gidip battaniyeleri almamı bekleyebilirsin.”

Gülümseyerek merdivenlere yürüdüm. Karina, elinde biri beyaz diğeri bordo olmak üzere iki battaniye ile yanıma geldi.

“Komut beklemene gerek yok, parayla tuttuğum sadece bir dedektif. Yukarı çıkabilirsin.”

“Bana öyle demeyi keser misin Karina.”

“Nasıl demeyi, dedektifim?”

“Parayla tuttuğum sadece bir dedektif demeyi, Bayan Uchinaga.”

“Resmilik sana yakışmıyor, dedektif.”

Çatı katına ulaşabilmiştik. Manzara sahiden çok güzeldi. Sokak lambalarının ışıkları şehri aydınlatıyordu. Ve ay ışığı.

“Burayı sevmiş gibisin.” dedi Karina, başını hafif yana yatırarak.

“Öyle gibiyim.”

“Giselle de severdi.” dedikten sonra gülümsemesi silindi “Otursana.” yerdeki minderi işaret etti.

Biraz eğilerek mindere oturdum. Karina, eline beyaz battaniyeyi alarak üzerime örttü, “Üşüme diye, dedektif.”

“Bana Ning'in evin önünden farklı kişilerle geçtiğini söylemiştin, o kişilerden tanıdığın var mıydı?”

“Hayır.”

“Sokak lambalarını söndürüyorlar.”

“Evet, saçma değil mi?”

“Saçma ama iyi haber gün bitmek üzere.”

“Saat kaçtır ki?”

Eski kol saatime baktım, 23.01.

“23.01.”

“Uyumamak için zor duruyorum.”

“Uyu. Ben uyandırırım.”

“Hayır, yalnız kalmanı istemem.”

“Fiziken burada olacaksın, Karina. Öte dünyaya kaçmıyorsun sonuçta.”

“Peki öyleyse.” dedi Karina, bordo battaniyeyi kendi üstüne örttü, “İyi geceler dedektif.”

“Umarım iyi olacak, Karina. İyi uykular.”

{...}

Saat 03.59'du. Karina, uyuyordu. O çok tatlı uyuyordu.

Onu izlerken sanki her yer aydınlanıyor gibi hissetmiştim. Sokağa baktım. Bu his gerçekti.

Bir kadın ve bir adam.

Ning ve kim?

Karina'nın uyanma vakti gelmişti. Elimle omzunu dürttüm, “Hey, Karina!”