KIRLANGIÇ ATEŞİ

NO. 3

Masasında duran kahveden bir yudum aldı.
"Demek o yüzden buradasın. "

"Evet Barış Bey. "

"Pekala bak şimdi şöyle yapalım. Yarına CV ni istiyorum. Getirdin getirdin getirmedin gözünün yaşına bakmam işe alınmadan kovulursun. "

"Peki Barış Bey. "

Çıkarken kapıyı kapatmadan önce son bir defa söyledim:
"Kolay gelsin Barış Bey. "

"Sağolun Peri Hanım. "
Ofisin kapısını kapattım. Asansöre bindiğimde 0. Kata bastım ve kapıların kapanmasını bekledim. Kapılar kapandı ve telefonumu arka cebimden çıkarıp elime aldım. İki elimle sıkıca kavradım.
Bir bildirim vardı. Bildirime tıkladım.

"kirlangicatesi@gmail.com"

Gelen mesajda böylesine tuhaf bir mail hesabı vardı. Numara bilinmeyendi.
Linke tıklamak için düşünürken asansörün kapıları açıldı. Fark ettiğimde telefonu cebime atarak ilerledim. Şirket binasından çıkınca birşeyler yemek istedim. Karnım gurulduyordu ve açlıktan ölecek gibiydim resmen. Durdum. Yine durduğum yerde arka cebimden telefonu çıkarttım. Sonra kredi kartımı çıkarmak için tekrardan elimi cebime uzattım. Fakat kartım cebimde değildi.
"Hay s*keyim. "
Kartımı düşürmüştüm. Nerede düşürmüş olabilirdim diye düşünürken asansörde telefonu cebimden çıkarttığım aklıma geldi. Koşarak şirket binasına geri döndüm asansörü çağırıp asansörün gelmesini bekledim. Asansör geldiğinde kapılarının açılmasını hızla bekliyordum ve kapıalrı açıldı. Karşımda 1.90 boylarında, beyaz boyalı saçlı, mavi gözlü, siyah takım elbiseli bir adam duruyordu. O asansörden çıkarken utanarak asansöre girip hızlıca yerleri ararken bir şey, bir el omzuma dokundu.
"Bunu mu arıyordun? "
Arkamı döndüğümde bir eli havada işaret parmağı ve orta parmağının arasında kartımı tutuyordu, bir elide hâla omzumdaydı. Adımımı asansörden geriye attım ve asansörün kapıları kapandı. "Kusura bakmayın, düşürmüşüm evet onu arıyordum. "

"Al. "
Dedi konuşmayı uzatmadan, kartı göğsüme doğru uzatarak.
"Teşekkür ederim. Tekrar kusura bakmayın zorluk çıkardıysam, polise gidecektiniz sanırım? "
Boş boş yüzüme baktı. Cevap vermiyordu. Sanki duvara konuşuyormuş gibi hissettim.
"Herneyse, tekrar sağolun. "
Dedim uzatmayarak. Yanından geçip gittim ve çıktım binadan. O da arkamdan çıktı. Ben sola, o sağa döndü.
Kimdi bu adam? Neden konuşmuyordu ki? İnsan bir rica ederim falan der yani. "Neyse" dedim kendi kendime.
Zaten her zaman farklı farklı sorunlularla uğraşıyordum. Birde bu aptal adamla uğraşmayacaktım.

★

CV elimde şirket binasına doğru yürüyordum.
Binaya girdim, asansöre bindim ve 5. Kata çıktım. Şirkete alım yapan Barış Bey'in yanına.
Kapıyı 2 kere tıklatarak içeriye girdim.
"Günaydın barış Bey. "

"Vayy, hemen samimiliğe geçmişiz bakıyorum. "
İğneleyici konuşmuştu. Laf sokmaya çalıştığı barizdi.
"Kusura bakmayın Barış Bey ama bu benim içimden gelen samimilik. Tek size değil yani. Burada yalakalık falan yapmıyorum. "

"Amma çok konuştun ha! Kes sesini. "
Bağırarak konuşmuştu. Elini masaya vurunca Sinirle gözlerimi devirdim. Bacaklarını masasının üzerine uzatıp çapraz şekilde üst üste koymuştu ve sandalyesine yaslanıp keyifle kahvesini içiyordu. Kahveyi masaya bıraktığında elimdeki CV yi işaret ederek;
"Ver bakalım. " dedi. Elimdeki CV yi elimi işaret eden eline uzattım. CV yi alıp okumaya başladı. "Gereksiz. " dedi bunca zaman yaptığım işleri okurken.
"Sekreterlik ve garsonluk yapmışsın. Ayrıca temizlikçide olmuşsun. "
Ne vardı ki yaptıysam? Çok mu kötü yaptığım işler "Kaç yaşındasın sen Peri? "
"21" dedim. "21 yaşındasın. Ve bir şirkette avuktalık yapmak için görev istiyorsun. "
Ne dediğini anlamadım ama kötü birşey dediği açıktı. "Barış Bey! Bakın. Ben avukatlık okudum. 3 sene! Burada stajyerlik yapmam gerekiyor yoksa hocalarım kariyerimi bitirecek. Evet çalıştığım işler bölümüm için çok gereksiz ama ailem için para kazanmak gerekiyordu. "
Başını iki yana salladı. Kağıda baktı, bana baktı. "Umurumda değil. " dedi.
"NE! " dedim. Tekrar "Umurumda değil. "
Dedi. "Barış Bey ne diyorsunuz? "
Gözlerime baktı. Oturuşunu düzeltti ve kağıda bakarak devam etti.
"Üzgünüm ama umurumda değil Peri. "