BLIND DATE

Chapter 28

Matapos nun sabihin ni Adrian samin.Halos manlambot kami.Tumulo nalang ang luha ko ng di ko namamalayan.

"Bakit?Bakit di nyo sinabi samin?"Pagtatanong ni tita Amanda.

"sorry tita Amanda Marco choose to hide it kasi ayaw nyang kaawaan sya dahil sa sakit nya saka iniisip nya din kasi kayo lalo na si Elaine.Iniisip nya kung ano mararamdaman nito.Ayaw nyang nakikita nyang malungkot si Elaine"

"Doc Gomez Bakit diko alam na may pasyente ka palang may cancer?"Pagtatanong ni Tito Vince

"sorry doc Vince busy po kasi kayo kaya diko na nasasabi sainyo mga nagiging pasyente ko.May mga records naman nila ako.Sakaaa.....pamangkin ko si Marco. Hindi ko naman hahayaan na lumalala sakit nya".

"Pamangkin mo si Marco?"

"yes kapatid ko si Kuya James"

"Matagal na ba syang may sakit?"

"Nung nagcollege sya saka lang namin nalaman na may sakit sya."

"Kaya pala"Sambit ni Tito Vince.

"kaya pala ano Vince?"

"kaya pala may nakita akong mga cancer cells sa findings ko kay marco nung na-hospital sya dito. Remember Athena na tinanong kita kung may napapansin kang kakaiba sa health ni marco. Nung sinabi mo na wala naman kakaiba kay Marco. Iniisip ko na baka mali lang ako ng findings. Kaya di ko na to pinansin"

"Ang tagal.... sobrang tagal na naming makakasama nila marco.Pero bakit di nya man lang nagawa sabihin samin"

"Dahil ayaw nyang makita kayong malungkot. Si Marco ung taong gusto nyang lagi masasaya ang nasa paligid nya at mga taong mahal nya."Sambit ni Tito James na biglang dumating.Kasama si tita Mexica

"Tito James tita Mexica"Sambit ni Marco.

"James, Mexica"

"Pasyensya na kung lahat kayo naguguluhan at nagulat sa nangyare kay Marco. Alam kong may pinagdadaanan din kayo dahil kay Elaine.Pero sana maintindihan nyo kung bakit di nya masabi sainyo ang kalagayan nya.Maiwas si marco kapag tungkol sa kalusugan nya ang pinaguusapan."

"Wala kang dapat ipag-pasyensya James dahil andito kami kay marco hindi namin sya iiwan gaya ng di nya pagiwan sa anak namin"

"Maraming salamat Ethan at Amanda Maraming salamat sainyo"

"Mauna na muna kami"Pagpapalaam nila tita Monica.

Umalis na muna kami at naiwan doon sila Tito James at tita Mexica.

Umupo si Mexica sa tabi ni marco at hawak ang kamay ni Marco.

"Marcoooo...."Umiiyak na sya"Sorry anak sorry kung...lagi wala si mommy sorry kung di mo ko kasama sa paglaki mo,sa pagtupad ng mga pangarap mo.Pero maniwala ka sakin sobra akong proud sayo.Hindi mo man ako kasama lagi at lagi man ako Wala pero Ikaw ang nasa isip ko. Ikaw dahilan kung bakit nagtratrabaho ako ng sobra para sa kinabukasan mo.Alam kong malayo ang loob mo sakin.Dahil pakiramdam mo ay di kita mahal at mas importante ang trabaho ko kesa sainyo.Sorry anak kung un ang akala mo.Di kita masisi kung ang layo ng loob mo sakin. Mahal na mahal ka ni mommy.Sorry Marco I'm sorry"Biglang nagising si Marco.Nagulat kami conscious sya kanina pa.

"Mo-m"Nanghihina na Sabi ni Marco.

"Marco?Marco"

"Anak Marco"

"Da-d"

"Marco anak I'm sorry andito na ako di na kita iiwan di na ako aalis aalagaan kita.Sasamahan ka ni mommy ok sorry anak sana mapatawad mo ko"

"mom...wag kang magsorry wala ka namang kasalanan..I know ginagawa mo to para sakin.Samin ni dad.Sorry mommy kung magtanim ako ng sama ng loob sayo.Pero mahal kita mommy wag kang magsorry masaya ako na naan dito kana"Sambit ni Marco.