Chapter 31

79 2 0
                                    

"He was so proud of you Elaine"Sambit ni tita Mexica at umupo sa tabi ko."Marco is a type of man na hindi sya mahilig makipag socialize sa mga tao. I remember when marco was a child hindi yan nalabas ng bahay. He always want a quiet place playing game with Adrian. Si adrian lang ung kaibigan ni marco. Kasama sa lahat ng mga bagay. Nung nag high school nga sila I thought na magkakameron na sya ng mga new friends but I was wrong Adrian told me nung nasa Hong Kong ako. Sabi nya sakin tita marco is ok ang daming nakikipag kaibigan samin but hindi nya to pinapansin. Lagi kaming naglalaro ng basketball. Hindi sya talaga ung tipong tao na mahilig makipag makaibigan lalo na't kapag hindi sya comfortable sa tao na un. Kapag uuwi ako ng pilipinas hindi sya nalabas ng kwarto nya minsan dadating ako kumain na sya. Kapag pupunta ako sa kwarto nya tulog na sya. But you know Elaine ang pinakamasakit na kapag sila lang ng daddy nya ang magkasama madaldal daw si Marco,palakwento. Narealized ko na ganun na ba talaga kalayo ang loob ng anak ko sakin. Ganun na ba ako ka workaholic. Hindi na ba nya ako kayang mahalin gaya ng pagmamahal nya sa daddy nya. Nung mag co-college naman sila nung time na nakapasa sila sa UST ice-celebrate sana namin un with Adrian's family. But then nangyare ang di namin inaasahan doon namin nalaman na may sakit si Marco. That day I realized ko kung gaano kalaki ang pagkukulang ko sa kanya. Hindi ko man lang sya naalagaan. Sobrang laki ng pagkukulang ko sa kanya and I felt so guilty everyday kahit na napatawad na nya ako"Pagkwekwento ni tita sakin. Nasasaktan ako para sa kaya. Dahil alam kong may mga dahilan naman kung bakit sya umalis at nagtratrabaho.

"You know tita I know Marco understand you. Maybe he was felt empty when he was growing old. Dahil siguro naiingit sya sa iba na may nanay na kasama. Naghahanap lang sya ng nanay tita. But I know Marco loves you so much and he was so proud of you tita"Hinawakan ko ang kamay ni tita. Actually she was just like my second mother.

"I know he was happy lalo na't nakikita ka nyang masaya lagi.Napakalaki ng pagbabago ni Marco nung nakilala ka nya. Kaya di ako magtataka kung bakit mahal na mahal ka nya"

"Mahal na mahal ko din po si Marco tita. Habang buhay magiging masaya ako para sakanya. Dahil alam ko un ang gusto nya"

"Thank you Elaine for loving my son."Niyakap ako ni tita

"Thank you din tita"

After na hour nagalis na din sila tita Mexica at Tito James naiwan kami dito nila mommy at nila Adrian paalis na din kami.

"Elaine sunod ka nalang sa kotse"

"yes po mom"

"Elaine una na kami see you next week"

"Salamat Adrian and Athena ingat kayo"

"Salamat ingat ka din"

"byee sis"

"byee"

Umalis na sila Adrian. Umupo ako ulit sa puntod ni Marco.

"So this is it babe I'll going home na ha. Babalik ako pero I'll promise na babalik ako dito na graduate na and napuntahan ko na ang Baguio. Happy Death Anniversary my love. I SEE YOU FOREVER MY WINSLET" Nagiwan ako ng halik at umalis na.

Pagkasakay ko ng kotse.

"Are you happy?"

"yess po"

"Marco was so happy"

"I know"

After 1 week

Graduation na namin and tinatawag na ang mga architect and sakto na si Athena na ang tinawag.

"Athena Katherine Smith Villaver Bs Architecture Cum Laude"Pagtawag sa pangalan ni Athena.

"whoahhhhhj!! Bff ko yan"Sigaw ko

"Jowa ko yan ASAWA KO YAN!Sigaw naman ni Adrian.

Grabe diko akalain na Cum Laude ang bff ko. Sobra akong proud sa kanya. She deserves this lahat ng to deserve nya.

Sumunod na kaming mga Civil Engineering.

"Adrian Marcus Nishimura Sanchez Bs Civil Engineering Cum Laude"

"Hanepp Marcus adriannn grabeee iba ka"Sigaw ko Naman.

"Jowa ko yan boyfriend ko yan congratulations babi"Sigaw ni Athena na tumabi sakin.

After ng mga boys at ni Adrian kami ng mga babae. Nagsimula na silang tawagin ang mga pangalan hanggang sa tawagin na ang pangalan ko.

"Elaine Natalie Portman Cruz Bs Civil Engineering Our Magna Cum Laude"

Hindi ko alam kung ano mararamdaman ko. It's felt like all the pain, challenges that I had to face in this journey I think it's all worth it. May nawala may bumuo ulit. Maybe this is the reason why marco wants me to live longer. Dahil I have plans that I need to finish.

Time ko na magbigay sa speech.

"Good morning my dear professor and my dear batchmates. I am Elaine Natalie Portman Cruz also as Elaine. I am here standing in front of you to show how i overwhelmed to get this kind of achievements in my entire life. I've gone for so many months because of what happened and I know some of you asking me what really happened to me and to my boyfriend. Let's say he gave me a precious thing that no one can give except him. He was the real reason why I am here standing and accepting this award. Because of him nakikita ko na ang mga Lugar na binabanggit nya sakin noon. This medal is for him. Because I know that kasama ko syang grumaduate kasama ko syang aabutin ang mga pangarap ko. I would like to thank my parents who are always there for me even though nung nasa kalagitnaan ako ng pagaagaw Buhay. To my two bff Adrian and Athena thank you for not giving up nung mga panahon na kailangan ko kayo. Thank you for choosing to stay to me and to Marco. To all my professors and my classmate for trusting me to become your president. I love you all guys this is me your Elaine The one only blind girl in Bs Civil Engineering is now signing off. Thank you guys to become part of my life. I will always cherish this precious memories."I end my speech with full of love, happiness and success because finally papunta na ako sa totoong hamon ng buhay. Papunta na ako sa pangarap ko.

BLIND DATEWhere stories live. Discover now