CHAPTER 12

6.2K 91 7
                                    

Chapter Twelve

Owe Me Big Time


Hindi ko alam kung saan ko hinugot ang lahat ng lakas ng loob para yayain siyang uminom kahit na wala naman talagang kakwenta-kwenta ang dahilan kong pagsoli ng kanyang panyo. Iyon  lang kasi ang pumasok sa utak ko para makausap siya ulit. Knowing him and how is he doing right now, alam kong hindi siya basta-basta nakakausap. I had to make a huge effort if I really want that to happen. Luckily, my persistence bore him into saying yes.

Halo-halo na ang nararamdaman ko nang mapunta kami sa exclusive bar na nasa loob ng spa. Nagpapasalamat akong rest day ni Jimm kaya walang balakid kung magtatanong ito tungkol sa panyong isinauli ko.

Ang bote ng whiskey na dala niya sa dagat ay may laman pa kaya iyon ang ipinagpatuloy niyang inumin. I ordered a cosmopolitan. Magkaharap na kami ngayon habang nakaupo at halos magkatabi na sa couch. I could feel his heat. Malamig ang buong silid sa lakas ng aircon pero parang namamawis ako. I guess I had to get used to this feeling whenever I'm around him.

"First of all, gusto kong mag-sorry dahil hindi naging maganda ang huling nasabi ko sa 'yo. I am not rude. It made me feel guilty at buong gabi kong inisip ang mga nagawa ko kaya nagpapasalamat akong binigyan mo ako ng opportunity para makapag-apologize sa 'yo."

"You think of me the whole night?" he asked, as if that was the only thing I said to him.

"Because I am guilty."

"You think I am sensitive and got hurt with your words?"

"Alam ko namang hindi. As I've said, it's just me. Ako ang nagi-guilty. It's a bit unfair to you dahil wala ka namang ginawa kung hindi isalba lang ako at mag-magandang loob na yayaing kumain. I should've thanked you and walk away without giving you an attitude."

Marami pa sana akong gustong sabihin pero natigil ako nang mapansing halos hindi na siya kumurap matitigan lang ako at ang kabuuan ko. I feel like he was inspecting my whole being. Not judging, just inspecting and maybe figuring out if what else has changed in me.

I cleared my throat to stop him from staring when his eyes traced down my lips.

"Do you forgive me?" untag ko.

"So you've been a really good girl all these years, huh?" he asked instead.

I hate how my body reacts to every word that he says. Kahit na malinis ang budhi ko at never kong nagawa sa iba ang mga ginawa namin ilang taon ang nakalipas ay parang bigla akong nauhaw sa idea na 'yon.

For once, after all these years I feel like something inside me was awaken by his presence. Something I knew I am longing and needing but kept shoving aside because it seems like it only wants him.

Fuck. Did my dirty mind just say that?

"Any men in your life now, Lacey?" putol niya sa kabaliwang nag-uumpisa na namang lumigaw sa akin nang ako naman ang natulala sa kanya.

"No."

That made him nod slowly. Sa pag-angat niya ng hawak na baso ay kumurba ng gilid ng kanyang labi bago pa iyon tuluyang matabunan ng hawak.

Did I just made him smile? Damn it. The idea of me being single made this Rozovksy smile?

"But that doesn't mean I am available." agad kong dagdag.

"Elaborate."

"I don't want to."

"You mean you're single and not available but you're here begging for my attention?"

Itinago ko ang lahat ng kaba sa pamamagitan ng pagtawa.

"Don't be full of yourself, Andres. I told you my reasons and I am being honest when I tell you that I don't want anything from you. Mas lalong hindi ako nakikipaglandian at nagpapapansin sa 'yo."

The Girl He Used To F*** [The Rozovsky Heirs 12]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon