The Girl He Used To F*** [The Rozovsky Heirs 12]

CHAPTER 4

Chapter Four

Fuck Buddy

Hindi ko alam kung gaano katagal na akong nakatulala sa kanya. Mas lalo pa kasi akong hindi nakaalis sa aking kinauupuan nang maya-maya ay daluhan siya ng kanyang kapatid at kakambal na si Thelonious Auxerre.

My heart pounded more because I remember him too. Though we don't have a lot of interactions together and I doubt that he'd remember me, in my head everything was still vivid.

I absentmindedly swallowed hard again after being hit by the thought that there's a possibility Toine doesn't remember me too.

Labing limang taon na ang nakalipas simula nang huling beses na magkita kaming dalawa. I never dare going back and look for him again and he never care to chase me.

Sino ba naman kasi ako para hanapin pa niya eh kabi-kabila ang mga babaeng kusa nang lumuluhod sa harapan niya?

Baka nga kahit ilang buwan din ang naging ugnayan namin noon ay hindi rin importante sa kanya lahat ng mga nangyari dahil nature na nila ang itapon ang mga babae pagkatapos gamitin. They only think of women as a fuck machine and nothing else. Gayunpaman, I still fell for that. Damn, I fell so hard.

Nagtangis ang bagang ko. I scolded myself for going back to the past again and reminisce the good times even when I shouldn't. Kahit na dapat ay tumatakbo na ako ngayon palayo bago pa mag-krus ang mga landas namin!

Hell, he was the reason why I hid to this place and created my own world. Kaya ako lumayo para hindi na kami magkita pa habang buhay.

Who the hell would have thought that the competitor that's killing my world is now related to him?

Rozovsky curse.

How many times would a Rozovsky needed to break me? Bakit kahit na kinalimutan ko na ang lahat ay nanunubok pa rin ang tadhana ngayon?

And why do I feel fear? For sure fifteen years already healed all my scars. Wala rin naman kaming naging relasyon at alam kong hindi big deal sa kanya ang lahat ng mga nangyari sa pagitan namin pero bakit hanggang ngayon malinaw na malinaw pa rin sa puso at utak ko ang lahat?

Bakit sa tuwing naiisip ko ang nakaraan ay hindi pwedeng mawala si Andres sa mga 'yon? Bakit parang siya lang ang laman no'n at ang kabaliwan ko sa kanya na hanggang ngayon ay damang-dama ko pa rin?

"Bakit si Toine and crush mo at hindi si Thelonious?" My best friend Miki from college teases me one day while we were in the powder room.

Doon pa lang ay halos mangisay na ako sa kilig lalo na nang maalala na namang nagkatitigan kami ni Toine kahapon sa gymnasium habang naglalaro sila ng basketball.

I was a shy girl but I cheered for him with all my heart. Nakakatuwa dahil napansin niya ako. Hindi ko nga lang sure kung dahil naingayan lang ba siya sa akin o dahil gusto niya ang ginawa ko.

Anyway, we look at each other for five solid seconds. He couldn't take his eyes off me. Tandang-tanda ko ang lahat at damang-dama ko pa rin ang kiliti sa buo kong pagkatao at siguro kung hindi pa siya sinaway ng teammate ay baka nilapitan na niya ako... or am I just being delulu?

"I don't know."

"Hindi nga? They almost look the same so how? Paano mo nagustohan si Toine pero hindi mo naman gusto ni Thelonious?"

"I said I don't know, Miki. Maybe because Toine was the one I first saw here." sagot ko.

Ang totoo ay hirap din talaga akong ipaliwanag ang tanong na 'yon. Tama si Miki. Wala naman masyadong pinagkaiba sa pisikal nilang anyo at minsan napagkakamalan ko rin si Thelonious na si Toine pero mayroon pa rin talagang pagkakaiba na utak ko lang ang kayang makapagsabi.