Pagka uwi ko sa bahay ay agad akong pumunta sa kwarto at saka umiyak.
paano niya nagawang ilihim saakin ang lahat? Hindi sa galit ako sakanya pero bakit? bakit niya ilinihim kung pwede namang sabihin saakin?
"Baby..." tawag niya saakin ng makapasok ito sa kwarto.
tumingin ako sakanya habang bumubuhos ang luha saaking mga mata. "kailan pa Ford? kailan ka pa nagsisinungaling saakin?"
lumuhod ito sa harap ko habang may tumutulong luha sa kanyang mga mata. "Sorry, i was afraid. Takot ako na masaktan ka--"
"At sa tingin mo hindi ako nasasaktan ngayon? Ford naman! girlfriend mo 'ko! bakit hinaharap mong mag-isa 'yan?! bakit...bakit kailangan mo pa akong paglihiman? Ford bakit?!" galit kong sigaw sakanya habang patuloy ang pag agos ng luha saaking mga mata.
"I don't want you to know because i am afraid that one day i will leave this world and...you," naiiyak niyang ani. Napuno ng pagtangis at hagulgol naming dalawa ang buong kwarto. "Natatakot akong iwan ka, natatakot akong makita kang umiyak ng dahil saakin kasi hindi ko kaya Hail, hindi ko kayang nakikita kang nasasaktan ng dahil saakin. Ayokong paasahin ka, ayokong iwan ka Hail!"
Patuloy lang ang pagtangis ko habang naririnig ang mga salitang binibigkas niya. "Sa tingin mo ba gusto kitang paglihiman? Hail hindi, bawat araw na iniiwas ko ang sarili ko sayo dahil sa tanginang sakit na 'to...masakit, masakit Hail kasi bawat oras, minuto na hindi kita kasama parang nawawalan ako ng hininga! iniisip ko pa lang na iwan ka hindi ko magawa kasi mahal kita, dahil sa tuwing iniisip ko na iwan ka tangina para akong sinasaksak ng paulit-ulit sa dib-dib. Pero anong silbi ng pagmamahal ko kung nasasaktan din naman kita?"
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya. Hindi, hindi niya ginustong paglihiman ako.
"Ginawa ko 'to lahat kasi ayaw kong masaktan ka, dahil sa pagdating ng takdang panahon...mamatay ako Hail, iiwan kita, at ayoko non. Ayokong makita kang umiiyak at nasasaktan ng dahil saakin, mas pipiliin ko pang makita ka na masaya sa piling ng iba kaysa isipin na masasaktan ka dahil iiwan kita," bawat salitang binibigkas niya ay parang mga palaso na paulit ulit na tumatama sa dibdib ko. "I only have few months to stay and i want to spend my remaining time with you Hail, ikaw lang. Ikaw lang ang gusto kong makasama sa natitira kong mga araw."
Puno ng luha akong tumingin sakanya. All this time he is thinking of me but here i am still blaming him for keeping him for keeping secrets from me.
"I'm so sorry Ford, i should've try asking your explanation first before getting mad at you. I'm sorry if i am not with you when you're fighting. I'm sorry for being weak, I'm sorry for blaming you Ford, I'm so sorr-" before i could say the word, Ford hold my hand and gave me a tight hug.
"Shh, don't blame yourself baby. I understand you baby, shh, hush now baby" he said while hugging me.
Ford, this man set my standard so high that no one can reach. I love this man who give love and everything no one could ever give.
"I love you Ford, and i want to spend time with you. Let's forget everything first and be with each other"
