The Shy Boy and His Brown Eyes

Epilouge

Camille: " hinintay kita, kahit kelan hindi nawala ang pagmamahal ko sayu. Kahit ngayon lang pls... Stef tignan mo naman ako.. Wag kang mahiya tutulungan kitang bumangon uli.. Magtiwala ka sakin.. Magtiwala ka sa sarili mo..

Iyak ng iyak si Camille habang sinasabi ang mga katagang ito sa lalaking mulat sapol ay nakaukit na sa kanyang puso na kahit ilang taon itong nawala ay pilit parin nyang hinahanap dahil para sa kanya ito lamang ang lalaking nais nyang makasama habang buhay.

Sabay yakap ke Stefano habang nakatalikod ito.. Dumaan ang ilang segundo hindi parin nilingun ng lalaki si Camille instead pwersahan nyang kinuha ang mga kamay nito mula sa pagkayakap sa kanya, mula noon at hanggang ngayon hindi parin kayang humarap ni Stefano sa babaeng kahit pilitin nyang iwaglit sa kanyang isip at utak ngunit pangalan parin nito ang isinisigaw ng kanyang puso..

Habang nakatalikod si Stefano patuloy na dumadaloy ang mga luha sa pisngi ni Camille  alam ni Stefano na napaiyak na naman nya ang dalaga habang naririnig nya bawat hagulhul nitoy parang pinupunit ang kaloob looban ng kanyang pagkatao.. Ganyan na ba talaga cya kasama na kahit man lang isang sulyap at isang salita ay hindi nya magawa, nangingilid narin ang luha ni Stefano at di na namalayan unti unti napala nyang hinarap ang dalaga at sa di maipaliwanag ay nayakap nya ito bigla. Mahigpit nyang niyakap ang dalaga at walang sabi sabi ay hinalikan nya ito. Hindi narin nakaiwas pa si Camille dahil napakabilis ng naging pangyayari basta't ang alam nya nagustuhan nya ang halik ng lalaki. Ang halik na matagal na nyang inaasam at hinihintay.
Agad na pinuluput ni Camille ang mga kamay sa liig ni Stefano at sa pagkakataong ito pinangako nyang hindi na nya ito pakakawalan pa..