"දැන් අම්මේ ඔයා මේක නිශු අම්මාට කියන්නේ කවද්ද ම්ම්ම්ම්"
ජෙනිෆර්ගේ උකුලෙන් ඔලුව තියාගෙන ඉන්න ගමන් කියාරා ඇහුවා...
"මට තේරෙන්නෙත් නෑ කියාරා... මන් ඒක එයාට කිව්වොත් එයා කොහොම රියැක්ට් කරයිද ඒකට.. එයා මාව පිලිගනීද.. මට පිස්සු වගේ මැණිකේ..."
කියාරගේ ඔලුව අතගාමින් ජෙනිෆර් කියන්නට විය..
"ඔයා දන්නවනේ අම්මේ නිශූ අම්මා ගැන.. එයා අවුරුදු ගානක් තිස්සේ බලන් ඉන්නවා ඔයා කවදාහරිම එයි කියලා.."
"මන් දන්නවා කියාරා.. අපි තව ටික දවසක් ඉදලම මේ ගැන එයාට කියමු.. කොහොමත් ආපහු මාව ඔයාලා දෙන්නගෙන් වෙන් කරන්න කාටවත් මන් ඉඩ දෙන්නේ නෑ..."
ඒ වචන ටික ඇහෙද්දිම කියාරා උකුලෙන් නැගිට ඉදගත්තාය..
" ඒ කිව්වේ මොකද්ද.. කාටවත් වෙන් කරන්න බෑ කියලා.. කලින් ආත්මේ ඔයා අපිව දාලා ගියේ අසනීප උන හින්දා කියලයි නිශූ අම්මා මට කිව්වේ.. මට ඇත්තටම ඒක මතක නෑ අනේ..."
"ඒක ලොකු කතාවක් මැණිකේ.. මන් ඒක හෙමීට කියන්නම්කෝ හොදද... දැන් අපි යමු.. අහිංසා ඔයාව හොයනව ඇති..."
සෝෆාවෙන් නැගිටින ගමන් ජෙනිෆර් කීවාය..
"හරි අම්මේ අපි යමූ..."
හරී සතුටින් පොඩි ළමයෙකු මෙන් ජෙනිෆර්ගේ අතේ එල්ලුන කියාරා කියන්නට විය..
**********************
පැය කීපයකට පසු_
"එහෙනම් කියාරා මන් යනවා.. ඔයයි අහිංසා මැඩමුයි පරිස්සමට යන්න හොදද..."
ප්‍රධාන දොරටුවෙන් පිටවෙමින් ජෙනිෆර් කීවාය..
"හරී ජෙනී ඔයත් පරිස්සමට යන්න.. ගිහින් මට මැසේජ් එකක් දාන්න..."
දුවගෙන ගොස් ජෙනිෆර්ව වැලදගනිමින් කියාරා කියන්නට විය..
***********************
"නිශූ අම්මා... මන් ඇතුලට එන්නද..."
අහිංසගේ කාමරේ දොරට තට්ටු කරමින් කියරා ඇසුවාය..
"එන්න මැණිකේ.."
"නිශූ අම්මේ.. මට ඔයාගෙන් දෙයක් අහන්න තියෙනවා..."
