Kiedy Esperanza jest gotowa do spania, prosi rodziców, żeby przyszli do jej pokoju. Dziękuje im, ściska oboje, mówi, że zrobi wszystko, żeby kiedyś byli z niej dumni. Podczas uścisków zaczyna płakać, co skłania do płaczu jej ojca i matkę. Stoją pośrodku pokoju, obejmując się i płacząc z radości, tym razem płaczą z radości.
James Frey - Jasny słoneczny poranek
