Λιποθύμησα , ο πόνος ήταν πολύς όταν ξύπνησα , όλο μου το σώμα γεμάτο μελανιές ,κοκκινίλες και δεν μπορούσα για κανένα λόγο να κλείσω τα πόδια μου .
Ήμουν λυμένη ,οι άλλοι γύρω μου κοιμόντουσαν με χαμόγελα στα πρόσωπα τους ,σα να είχαν το καλύτερο βράδυ της ζωής τους ,είμαι σίγουρη πως την είχαν αλλά εγώ σίγουρα όχι !
Σηκώθηκα με δυσκολία και πήγα λίγο πιο πέρα και βλέπω μια κοπέλα μπροστά μου να με κοιτάει με ένα βλέμμα σαν να μην έχει ζωή μέσα της , τα μάτια της άδεια χωρίς συναίσθημα , ξεμαλλιασμένη , το πρόσωπο της γεμάτο κοκκινίλες από ξύλο που είχε φάει και το σώμα της γεμάτο μελανιές , χυσια και κάτουρο. Το μύριζα , βασικά βρωμαγε όλος ο τόπος σπέρμα και ούρα οπότε ήταν εύκολο να μαντέψω γιατί είναι βρεγμένη .
Πέρασε λίγη ώρα όταν κατάλαβα πως αυτή η κοπέλα ήμουν εγώ .
Πώς έφτασα εδώ ;
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που είχα . Δεν είχα ποτέ βλάψει κανένα , ναι έχω ανθρώπους που δε με πάνε ούτε τους πάω αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό κανένα . Είμαι μια απλή φοιτήτρια που ζει μόνη της , με πολλούς φίλους και ούτε έναν εχθρό .Τι έκανα για να το αξίζω αυτό ;
Μάλλον δεν ήμουν τυχερή .
Αυτό δε λένε και στις ταινίες ; Κάθε φορά που αναρωτιέται μια κοπέλα γιατί την έχουν απαγάγει η απάντηση ήταν πάντα αυτή .
Θέλω να τους σκοτώσω όλους εδώ μέσα ! Και θα το κάνω .
Ήθελα να συνεχίσω να ψάχνω το μέρος στο οποίο βρίσκομαι το οποίο μοιάζει με αποθήκη αλλά άκουσα βήματα από έξω να πλησιάζουν . Οπότε ξαναεπεσα στο πάτωμα αναγκαστικά γιατί ήξερα πως τώρα είμαι πολύ πιο αδύναμη από αυτούς .
Το μόνο που ξέρω προς το παρόν είναι ότι εγώ την εκδίκηση μου θα την πάρω πάση θυσία .
