Vücuduna vuran soğuk rüzgarla uyandı kızıl saçlı çocuk. Gözlerini araladı ve görme yetisinin netleşmesini bekledi. Yine aynı beyaz tavanla bakışıyordu. Yaklaşık 5 yıldır her gün uyandığında aynı ışık ve aynı beyaz tavanla bakışıyordu. Şizofreni hastası olduğu için yatmıştı hastaneye hâlâ devam ediyordu tedavisi. Duyduğu tanıdık olmayan sesle yataktan doğruldu ve içerdeki sarı saçlı çocuğa baktı. Muhtemelen ondan bir kaç yaş küçük olan çocuk doktor önlüğü giyiyordu. Gülümseyerek yaklaştı minhoya.
"Günaydın minho nasıl hissediyorsun" "İyiyim"
Minho başını kaldırıp kolundaki seruma baktı. Onun sorgulayıcı bakışlarını fark eden jisung hemen açıklamada bulundu.
"Akşam bir kriz geçirdin sakinleştirmek için serum takıldı şimdi onu çıkartıcam"
Kafasını anladım manasında salladı kızıl saçlı çocuk. Jisung minhonun kolundaki serum iğnesini çıkartırken minho dikkatlice jşsungu inceliyordu. Yaka kartından adının jisung olduğunu öğrenmişti. Jisung geri çekilince minho ona döndü.
Yaka kartına baktı jisung sonra gülümseyerek minhoya döndü.
"Anladım" "Sen kimsin ve neden benle ilgileniyorsun" "Ben yemi doktorunum" "Doktor Kang'a ne oldu" "Gitti onun yerine ben geldim"
Minho anladığını belirten mırıltılar çıkardı. Kendini çok halsiz hissediyordu. Verdikleri ilaçlar çok ağırdı ve yan etki yapıyorlardı.
"Birazdan kahvaltın gelecek sonra senden kan alıcam ve test yapıcaz tamam mı" "Çocuk değilim doktor benle çocukmuşum gibi konuşma"
Sarışın çocuk beklemiyordu böyle bir tepkiyi. Yineden gülümseyerek cevap verdi.
"Peki minho üzgünüm"
Jisung minhonun odasından çıktıktan sonra içeri birkaç görevli girdi ve yemeği bırakıp gittiler. Tadı tuzu olmayan yemeklere baktı minho. Özlemişti kendi hazırladığı lezzetli yemekleri. 5 yıldır yiyordu bunları zorunda olamasa yemezdi. İçinde ne olduğunu dahi bilmediği lapayı karıştırdı ve yemeye başladı.
Yeme işi bitince duşa girdi yemiz bir tshirt ve eşofman giyip hemşireyle birlikte doktor jisungun odasına gittiler hemşire odadan çıkıp kapıyı kapattı. Jisung minhoya doğru döndü.
"Şuraya otur"
Minho denileni yaptı jisungta elindeki iğneyle yanına geldi ve minhodan kan almaya başladı.
"Nasıl bu duruma geldin"
Minho böyle bir soru beklemiyordu eski doktoru onla konuşmazdı asla.
"Ne" "Nasıl bu duruma geldim diyorum" "Ahh çok karışık doktor boşversene"
İşini bitiren jisung çöpleri çöpe atarken konuştu.
"Doktorum değil miyim merak ediyorum" "Ailevi sorunlar sevdiklerimi kaybetme kendimi umursamama gibi şeyler işte" "Aklın gayet yerindeymiş senin baya kötü olduğunu söylemişlerdi"
Güldü minho.
"Kim dedi yemekhane görevlileri mi yoksa beni içeri getiren hemşire mi" "Bay kang"
Duyduğu isimle şaşırdı minho evet bay kangla hiç konuşmazlardı fakat hiçbir krizini görmemişti bay kang.
"Güzel sallamış evet sorunlarım var olmayan şeyleri görüyorum ama aklım yerinde"
Güldü jisung.
"Senin deliler hastanesinde ne işin var daha çok genç duruyorsun ve hiç bu işlerle ilgilenecek gibi değilsin" "Ahh yeni mezun oldum ve hayır bu işleri çok merak ederim aksine" "Anladım çıkabilir miyim" "Tabi sıkıldığında gelebilirsin müsaitsem konuşuruz"
Kafasını sallayıp odadan çıktı minho aynı hemşire onu geri odasına götürdü. Yatağına otururken jisungu düşündü çok değişik gelmişti hareketleri. Beş yıl boyunca çok değilik doktorlar görmüştü fakat jisung bir ilkti onla normal bir insan gibi konuşmuştu.
Jisung ise minhodan değişik bir enerji almıştı. Özellikle minhonun doktoru olmak istemişti onu ilk kriz anındayken görmüştü. Onu bu hastalıktan kurtarmak istiyordu daha fazla ilerlemeden iyileştirmek istiyordu. İlk hastasıyla macerası başlamışı kendinden emin bir şekilde sandalyesine oturdu ve elimdeki kahveyi içerken minhonun eski test sonuçlarına bakmaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Minhomuzz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisungumuzz
Yeni fic. Düz yazım bok gibidir umarım oluyordur. Yorum ve oylarınızı bekliyorum bay bayy
