𝑺𝒎𝒆𝒓𝒂𝒍𝒅𝒐..

☆𝒔𝒎𝒆𝒓𝒂𝒍𝒅𝒐★

Adam usulca kalktı sandalyesinden masada duran kalın defteri ellerinin arasına alıp en son ne zaman açtığını hatırlamadığı pencereye ilerledi dışarıda ne kar nede yağmur yoktu fakat buna rağmen havaya buz gibi bir soğuk eşlik ediyordu.

Pencerinin kolunu çevirerek soğuk rüzgarın yüzüne çarpmasına izin verdi, etrafta ne bir ışık ne bir ses nede bir canlı gözükmüyordu adam gözlerini yalnız sokaklardan bir o kadar yalnız olan binalara çevirdi. Tek bir tanesi dışında hiçbirinin ışığının yanmaması geceyi daha da yalnız kılıyordu.

Açık olan tek ışık pemcerenin tam karşısında olan daireden yayılıyordu, tam karşısında bulunan dairenin balkon kapısı yavaşca açıldı adamın içini nedenini kavrayamadığı bir heyecan kaplamıştı. Küçük bir ümit. Yalnız olmadığına dair küçük bir ümit..

Balkona oldukça çekici geceliğiyle güzel bir kadın adımını attı, kendi güzelliğinin aksine oldukça yorgun görünen gözleri adamınkilerle buluştu. İkisininde tek ortak özelliği bütün gece uyumamış ve hatta belki de hiç uyuyamıyacak olmalarıydı.

İkisi de gözlerini birbirlerinden alamazken, kadının saçları esen rüzgarla kendisine ihanet ederek yorgun gözlerini örttü. Adam bu fırsattan yararlanarak kadının kendisini bir daha görememesini umarak pencerenin arkasına saklandı bir kaç saniye sadece tavanı izleyerek geçirdikten sonra derin bir nefes verdi
Bir kaç saniye için yalnız değildi, fakat artık bu onun için hiç bir şey ifade etmiyordu sonuçta burada, bu odada tamamiyle yalnızdı.. Veya sadece öyle olmayı ümit ediyordu.
------------------------------------------------------------

Evett selam öncelikle nasılsınız?
Daha diğer kitapları bitirmeden yenisine geçtim klasik ben işte napalım 😅
Bu hikaye için çok bir yorum yapmak veya birşey açıklamak istemiyorum sadece aklıma birden gelen bir hikaye fikrini yazıyorum boş bulduğumda yazmaya devam edicem bu sefer cayma yok😘 ve ilk defa angst yazıyorum.. Yani yorum yok🤐