𝑺𝒎𝒆𝒓𝒂𝒍𝒅𝒐..

#1

Elliot yeni bir sabaha daha gözlerini açmıştı ve şimdi alarmı durdurup işe gitmesi gerekiyordu. Ona kalsa sonsuza kadar bu evde kalır ve yazdığı romanı bitirmeye çalışırdı fakat romanı bitene kadar bir gelire ihtiyacı vardı. Doğru duydunuz, Elliot'un yazdığı bir roman vardı daha doğrusu üstünde çalıştığı bir roman. Ne yazıktır ki har gene romanı üstünde çalışsa da bitiremiyordu eksik.. Eksik bir şeyler vardı romanda tamamlayamadığı bir şeyler..
"Eğer şimdi yataktan kalkmazsam kesinlikle geç kalıcam.. "

her gün aynı şey.

Elliot ne kadar istemese de kalktı yatağından. İstemeden de olsa hep dakik bir insan olmuştu, aslında yakışıklı veya çekici olduğu da söylenebilirdi fakat kadınlara hiçbir zaman gerçek bir ilgi duymamıştı, buna rağmen evden çıkmadan önce penceresinden sokağı kontrol etmeyi unutmadı. Hayır, kontrol ettiği şey sokak değildi. Evinin karşısına taşınan zarif yeni hanımefendi idi her zamanki gibi gene oradaydı balkonda oturmuş elinde kahvesiyle gökyüzünü inceliyor bir şeyler düşünüyor gibi gözüküyordu. Elliot'un oturduğu binanın karşısına daha yeni taşınmasına rağmen Elliot'un oldukça ilgisini çekmişti

Elliot bir kaç saniye daha kadının hiç bir duygu taşımayan yüzüne dikti gözlerini.

Oldukça zarif.. Oldukça eşsiz gözüküyordu.

Daha sonra kendisine gelip evden çıkmak için ayakkabılarına yöneldi.

***

Elliot sıradan bir ofis çalışanıydı ve çoğunlukla kimseyle konuşmazdı.

"Yeni açılan konser salonunu duydun mu? " diye Elliot'un dikkatini çekmeye çalıştı Alvin. Elliot Alvin ile olabildiğince az konuşmaya çalışsada Alvin Elliot'un tabiri ile 'yapışkan'  biriydi "ofisin karşısına açılanmı? "
"Tabi ki de o." "başımıza bela olucak gibi, hem kalabalığı çekicek hemde gürültü çıkarıcak. "
"Saçmalamayı kessen diyorum? Ofis yeterince sıkıcıydı zaten. Ofis gibi sıkıcı hayatına bi renk gelir işte fena mı? " Alvin alayla gülümsedi nadir de olsa Elliot ile uğraşmayı severdi. "Hayatımın sıkıcı olduğunuda nereden çıkardın öyle? Gayette aksiyonlu bir hayatım var bir kere. " "siktir ordan. Kendimden iyi tanırım seni" ikiside kıkırdamaya başlamıştı şimdi kıkırdamalarını ise tekrar lafa giren Alvin bozmuştu "ilk kez açılıcakmış bu akşam, resital olucakmış sanırım"
"Alvin sen sormadan ben söyleyeyim ofisten sonra direkt eve geçicem. Uğraşamam resitalle falan"
"Ne caz yaptın gene gidelim işte fena mı olur? "
"Bilemiyorum Alvin uğraştırıcaksın beni"
"Eve gidip napıcaksın sanki? Başka planınmı var? Aynı sayfaları karalayıp sonra tekrar beğenmeyip çöpe atıcaksın. Tanımıyorum sanki seni"

Haklıydı..

Alvin Elliot'un sessizliğinin evet demek olduğu biliyordu oturduğu yerde dikleşti "bu akşam birlikteyiz o zaman?"

Elliot müzikle ilgilenen biri değildi. Küçükken ara sıra annesinin eski radyosunu kaçırır annesinin dinlemeye doyamadığı müzikleri dinlerdi. lafı açılmışken, annesi neden annesi neden hiç o müziklerden dinlemesine izin vermezdi ki..?
"Sana göre değil bunlar. Duydun mu beni? Git büyükannenin radyosundan istediğini dinle, dokunma benimkine. "

Ne vardı ki o radyoda? O şarkılarda? Diğerlerinden farkı neydi?

------------------------------------------------------------

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir
☆(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ*
Sizden küçük bir şey istemek için küçük bir not yazmaya karar verdim. Hikayenin gidişatı hakkında ne düşünüyorsunuz?
Yani sıkıcı geliyorsa lütfen uyarmayı unutmayın veya bir fikriniz varsa duymak gerçekten hoşuma gider ve umarım bölümler kısa olmuyordur
ಥ_ಥ
Bu arada hesabı şu anlık iki kişi kullanmakta bu kitabı ben yani kira yazıyo UwU arkadaşım Sky'ında yazdığı hikayelere hesaptan göz atabilirsiniz <3~Kira