Oy vermeyi ve yorum atmayı lütfen unutmayalımmmmm ballarım !!!
...................
"Tarihin Acı İzleri"
İşte böyleydi.
Onların sırf benim için düzenledikleri kafa dağıtma planları onların sonu olmuştu.
Hayır.
Ben onların sonu olmuştum.
Bu benim suçumdu.
"Yine ne düşünüyorsun Elisa?" dedi yanıma gelen ve şu an en yakın arkadaşım olan Dora.
Evet, eskiden beri o kadar çok şey değişmişti ki ben bile ne kadar zor şeyleri üzerimden atabildiğime inanamıyordum.
Çok zordu, biliyordum ama hayatın size göre zor olan dönemde size daha çok yüklendiğini de görüyordum.
Acımıyordu.
Acıtıyordu...
Ve bu acının haddi hesabı yoktu.
Sanki kızgın bir sopayla saatlerce teninizde yanık tek nokta kalmayana kadar dövmekti, sanki tüm işkencelerden daha yavaş ama daha acılı olan Çin işkencesiydi.
Sanırım tek farkı öldürmemesiydi.
Keşke öldürseydi. Onlarla beraber ve onların yanında olmayı o kadar çok isterdim ki...
"sakın aklından bile geçireyim deme!" dedi Dora. Ses tonundan bile bana ne kadar kızdığını anlayabiliyordum.
Zaten beni ölümden daha doğrusu intihardan vazgeçiren de oydu.
O ve yaptığı salakça şey.
Benim ise ömür boyu kaybedemediğim bir duygu vardı.
Merhamet...
Sevgi, aşk, mutluluk...
Hepsini kaybetmiştim. İnsanı insan yapan özelliklerin çoğu hayatın bana oynadığı oyun sonunda kaybolmuştu.
Ama bu lanet olasıca duyguyu bırakamıyordum, olmuyordu.
Hepsi onlar sayesindeydi, bana yürümeden önce kuşları beslemeyi, koşmadan önce yere düşen birini kaldırmamı, yemeden önce aç olana yedirmeyi öğretmişlerdi.
Hepsi çok güzel şeylerdi.
Merhametti.
Bende olan tek duygu.
"yok kızma öyle bir şey düşünmüyorum" dedim hemen onun doğru anlamasını engellemek için.
"yalan söyleme kırmızı yanaklı" dedi bana her zaman yalan söylediğimde kızaran yanaklarıma imada bulunarak.
Ben ise omuz silktim, "Yakaladın pikaçu"
Dora demin oturduğu yerden biraz daha yanıma yaklaştı ve bir elini dizime koydu diğer elini ise çeneme götürerek yerle olan göz temasımı bitirdi.
Şu an gözlerimiz birbirine bakıyordu.
Daha fazla çenemi tutamayarak, "keşke o gün o bıçağı boğazına dayamasaydın be kızım" dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜNLÜ❤️DÜŞMESİ
Teen Fictionİnsanın ailesini kaybetmesi kötü bir şeydi, bunu ise sadece bunu yaşayan anlardı. Hiç kimse çıkıp da "seni anlıyorum" diyemezdi çünkü hiçbir zaman anlamazlardı. Beni de anlamamışlardı, ben ise bütün hislerimi onunla anlatmayı seçmiştim. Müzikle... S...
