Ik draai me om en ik word meteen gevuld door allerlei emoties. Ik zie Dean lopen, met een andere meid. Ze lopen hand in hand en ik zie dat Dean een kus op die meid haar wang drukt. Er schieten tranen in mijn ogen en ademen word zwaar. Een paniekaanval. Ik draai me weer richting Matthy en kijk hem hulpeloos aan. Ik krijg bijna geen adem meer. Matthy pakt me meteen vast en trekt me in een knuffel. "Rustig maar meis, je bent veilig bij mij" fluistert hij in mijn oor terwijl hij mij stevig vasthoudt.
Als ik ietsjes rustiger ben geworden duwt Matthy mij iets van zich af zodat hij me in mijn ogen aan kan kijken. Hij helpt met mijn ademhaling weer rustig te krijgen en als dat gelukt is, komt er een Spaanse vrouw op me afgelopen met een flesje water. Ik pak het flesje water aan. "Gracias", ik kijk haar dankbaar aan. "Kom, we gaan weer lekker naar huis" Matthy slaat zijn arm om me heen. "En het diner dan?" Vraag ik hem, "we eten thuis wel iets lekkers, het is nu belangrijk dat jij je weer beter gaat voelen". Ik knik en samen lopen we naar de auto.
Eenmaal bij de villa aangekomen lopen Matthy en ik naar binnen. Iedereen zit op de bank en kijkt naar ons. Mijn moeder staat op, loopt naar ons toe en pakt met haar handen mijn hoofd vast. "Waar waren jullie? En waar is Dean? Wat is er gebeurd? We waren heel ongerust!" Ratelt ze. Er schieten weer tranen in mijn ogen en er komt geen woord uit mijn mond. Matthy lijkt het te merken, want hij reageert op mijn moeder: "we waren naar de stad mevrouw. Wij hebben ook geen idee waar Dean is, er lag een briefje op zijn bed waarop stond dat hij morgen weer terug was". Ze laat mijn hoofd langzaam los. Matthy kijkt me aan en ik schud langzaam nee, zodat hij niet over mijn paniekaanval begint. Hij begrijpt het en zonder iets te zeggen draait hij zich weer naar mijn moeder. "Oké dan, maar app de volgende keer wel even als jullie weggaan!" Zegt ze terwijl ze zich omdraait en weer op de bank gaat zitten. "Zullen we doen" zegt Matthy. "Hebben jullie al gegeten? Anders moeten jullie even wat bestellen" zegt Matthy's vader dan. "Komt goed!" zegt Matthy "wij gaan weer naar ons eigen huisje". We draaien ons om en voordat we de deur open kunnen maken roept Ezra nog gauw: "geen vieze dingen doen he!" Ik lach een beetje en tegelijk steken Matthy en ik onze middelvingers omhoog. Zonder om te kijken lopen we lachend de deur uit en naar ons eigen huisje toe.
Ik ga even lekker op bed liggen, terwijl Matthy het bad voor me aanzet. Hij bestelt sushi voor ons tweetjes en zet wat kaarsjes en allerlei andere dingetjes rond het bad. Ik geniet van hoe hij telkens naar beneden en weer naar boven loopt, puur en alleen om de badkamer cute te maken. Hij legt een bruisbal op de badrand neer, pakt zo'n plankje voor over het bad, zet daar een plantje en een iPad op en pakt wat drinken voor me. Als hij helemaal klaar is zegt hij: "het bad is gereed mevrouw". Ik moet lachen, "hartelijk bedankt meneer". Hij lacht en zegt dat hij beneden even gaat opruimen, zodat ik rustig van mijn bad kan genieten.
Na een halfuurtje wordt er op het raam geklopt. Dat zal vast wel de sushi zijn. Ik hoor wat stemmen beneden en daarna het geluid van het bestek. Even later komt Matthy naar boven met de sushi en legt alles op bed klaar. Ondertussen laat ik het bad leeg lopen en stap ik eruit. Ik kleed me snel aan en loop dan richting Matthy. "Ziet er lekker uit" zeg ik terwijl we de sushi bakjes openmaken. We zetten een film op, gaan lekker op bed liggen en eten de sushi op. Dit had ik echt even nodig.
Hey brietjess💖
Zouden jullie het leuk vinden als ik ook af en toe een stukje vanuit iemand anders zijn perspectief ga schrijven? Laat maar weten!
~Liek💘
