HANIM AĞA

Sesi...

Bölüm şarkısı:Pera~Sevdiğim Kadın.

Fotoğraf~Kutay.

"Adelya,hadi canım kalk.Hadi elini yüzünü yıka kahvaltı yapalım."dedi benim yüzümden uyuyamayıp gözleri şişmiş olan Sahra.

Aradığından beri kendimi odaya kapatıp saatlerce ağladım.Saatin kaç olduğundan haberim yok ama 11'i geçmiştir.Bundan eminim.

"Neden bir dert biter diğeri başlar Sahra?"dedim.

Cidden niye biri biter diğeri başlar.Ki ortada bitmiş bir derte yok ama olsun.Hiç bitmedi.Nereye gidersem gideyim hep arkamdan geldi.

Beni hiç bırakmadı.Tek bırakan o oldu.
Bir yıl önce

"Anne ben çıkıyorum.Kutay'la buluşacağım."dedim.

"Tamam kızım.Çok geç kalma."dedi annem.

"Tamam anneciğim."dedim ve ayakkabılarımı giyip dışarıya çıktım.Anahtarımı da çantama attım ve her zaman buluştuğumuz parka doğru yol aldım.

xxxxxx

Parka vardığımda Kutay'ı bankta düşünceli bir şekilde otururken buldum.Ne oldu ki?Kıyamam ama...

Yanına vardığımda sırtına dokundum.Yavaşça arkasına döndü ve hüzünlü bir şekilde gülümsedi.Pekala kötü bir şey var.

"Nasılsın?"dedim yanına oturarak.

"Kötü.Sen?"dedi.Zaten belliydi.Bir şeyler var ve ben bunu bilmiyorum.

"Anlat."dedim yüzümü ona çevirerek.

"Çok zor."dedi.Sanki sesi ağlamaklı çıkacakmış gibi.

"Ne zor?"dedim.

"Anlatacağım.Ama nereden başlasam bilemiyorum."

"Anlatcak mısın?Yoksa meraktan öleyim mi?"dedim.

"Ölme."dedi sessizce.Lafın gelişi dedim ki ben.Ne oluyor Allah aşkına?

"Kutay anlat artık."

Cidden sinirlenmeye başladım.

"Peki.Şimdi hiç ses çıkarmadan beni dinle."dedi.Başımı 'tamam' anlamında salladım.

Nefesini sıkıntıyla dışarıya verdi.

"Bak seni çok seviyorum.Herkesten,her şeyden.Şu hayatta tek değer verdiğimsin.Ah sanırım şu cümleyi söylemek yerine ölmekyi tercih ederdim.Adelya bir süreliğine Almanya'ya gitmek zorundayım.Uzun bir süre.Bu-"

"Ne!Bir süreliğine?Uzun bir süreliğine?Pekala ben ne olacağım?"

Almanya nereden çıktı?

"Üzgünüm.Cidden.Lanet olasıca babamın haltı.Beni iyi dinle.Oradan döner miyim?Bilemem.Ve şunu bil hep sol tarafımdasın.Sana aşığım Adelya.Ve ne olursa olsun senden vazgeçmeyeceğim.Ama lütfen anla.Ben ordayken sen burada...Ayrılalım olur mu?"dedi.

Ayrılmak?Bizden çok uzak olan o kelime.Belki de hayatımı yıkacak olan o kelime.

"Sen.Sen ne dediğinin farkında mısın?Ha?Ayrılmak?Öl deseydin."dedim.

Ve artık o hiç dinmeyecek göz yaşlarım akmaya başladı.Sinirden bas bas bağırmaya başladım.

En sonunda Kutay ellerimi sertçe tuttu.Daha sonra bileklerimi serbest bıraktı ve yüzümü ellerinin arasına aldı.Alnımı alnına yasladı,gözlerini kapattı.Elimi kalbinin üzerine koydu.

"Acıyor Adelya.Hem de çok.Beni unutmaya çalış.Ama ben seni unutmayacağım.Söz veriyorum.Belki bir gün yeniden birlikte oluruz.Özür dilerim bıcırım,özür dilerim..."