HANIM AĞA

Kaza

"Mardin'in yolları tey tey tey!!"

Kapının açılma sesi ve Sahra'nın mutluluk saçan ve bir o kadar da saçma sesine karşılık odadan jet hızıyla fırladım.

"Ne oluyor lan?"

"Eman eman benden uzak durda eman eman başka bir şey istemem eman emaan!"

Oha şarkıyı ne hala getirdi.

"Kızım ne oluyor sana?"

Ne olduğumu anlamadan kendimi halay poziysonuna geçmiş ve halay çekiyor olarak buldum.

"Le hanım hah hanımey!.."

Sonunda elimi sertçe çektim.Yether.Cidden artık ne olduğunu anlamam lazım!

"Çabuk anlat!"dedim.

"Tamam be!İki dakika eğlenmemize izin vermiyorsun."diye sitem etti.

"Ve anlatmam gerekene bir şarkıyla anlatacağım."dedi.

Sesini düzene sokmam için yalandan öksürük gibi sesler çıkarttı.

"Aşık oldummm,aşık olduuummm..."

Oh My Gevurcuk.Oha aşık olmuş.Oha.

"Anlat lan anlat.Başlatma şarkına ne oldu?Kime aşık oldun."dedim heyecanla.

"Ayh anlatacağım gız.Git bir bardak su getir.Her şeyi anlatacağım."dedi odaya girip oturdu.Başımı salladım koşarak mutfağa girdim.Oha burası yanık kokuyor.

Kek...

Ya ama ben kek yapmıştım.Ya ama of.

"Sahra!"diye bağırdım.

Kız korktu herhalde ben ne olduğunu anlamadan mutfakta belirdi.

"Ay öldün sandım."dedi.

Gereksiz ve baygın bakışlarımı ona attım.Fırını kapattım.Kapağını açtım ve yanmış siyah bir kekle karşılaştım.Ama ben o kadar uğraştım.Elime bir bez alıp tepsiyi çıkarttım.

"Senin yapacağın yemeğe koyayım!"dedi Sahra.

Cry...

"Ben böyle olsun istermiydim Sahra."

O anda telefonum çalmaya başladı.

Kutay yazısını görünce gözlerimi devirdim ve açtım.

"Efendim?"

"Kutay Beyin yakını mısınız?"dedi tanımadığım bir ses.

"Ne oldu?"dedim.

"Kutay Bey bir kaza geçirdi.Şu anda iyi fakat anne ve babasını aradık ulaşamadık.Siz yakını mısınız?"

Ne!?Kaza mı geçirdi?Gözümden gelen yaşa engel olamadım.

"Hangi hastane?"dedim titreyen sesimle.

"Mardin....Hastanesi."

"Tamam.Geliyorum."

Yavaşça telefonu masaya bıraktım.

"Ne olmuş?"dedi Sahra.

"Kutay...Kaza geçirmiş."dedim ve daha da şiddetli ağlamaya başladım.

Ona baktığımda gözlerini pörtletti.

"Ben gidiyorum."dedim.

"Hastaneyi nasıl bulacağız acaba?"

"Onu mu düşünüyorsun Sahra?Taksiye bineriz."dedim sinirle.

"Haklısın özür dilerim."

..........

"Abicim azıcık hızlansan hani."dedim.

Ulan kaplumbağa gibi gidiyoruz.Çocuk kaza geçirmiş ben hala taksideyim.

"Kızım gidiyoruz işte."diye çıkıştı bana.

15 dakikalık yolculuğumuzun ardından şükürler olsun ki hastaneye vardık.Taksiden bir inişim var Allah kerim.

Hemen büyük masa gibi duran yere gittim.Kadına Kutay'ın hangi odada olduğunu sordum cevabı aldığım direk merdivenlere koştum.

3. kata geldiğimde durdum ve oda numaralarına baktı.Hah orada.Buldum.İçeri bodoslama daldım.

İçeride masum masum uyuyan Kutay'ı görünce içime bir ferahlama geldi anlatamam.

Sahra nerede lan?

"Kızım beklesene beni ya!Uçtun gittin."dedi Sahra.

İyi insan lafın üstüne gelirmiş.

"Sen dışarı çıksana bir."dedim.

"Niye?"diye sordu suratıma mal mal bakarak.

"Sanane Sahra.Dışarı."dedim ve işaret parmağımla kapıyı gösterdim.

"İyi be!"dedi ve dışarı çıktı.

Yavaşça yanına yaklaştım.Kaşında yara bandı var ve elinde de bir sürü çizik.Ulan içim cız etti be!Cidden şu anda çok kötü oldum.Yav ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.Ya ona bir şey olsaydı?Ya bir daha onu göremeseydim?Ne yapardım ben.Tamam bir sene göremeden yaşadım.Ama yaşadığını biliyordum.En azından nefes aldığını biliyordum.Ama şimdi çok farklı.Ona bir şey olma düşüncesi...

Etrafa göz gezdirdiğimde sandalye olduğunu farkettim.Hemen onu alıp yanına oturdum.

Ellerimi saçlarına götürdüm ve yavaş yavaş okşamaya başladım.Serum takılı eline baktım.Gözümden bir damla yav geldi ve eline düştü.

"Sana kıyamam ben.Şuna bak,masum masum uyuyorsun."diye sessizce söyledim.

Yüzüne baktığımda gözlerini yavaş yavaş açtığını farkettim.Gözlerimin ışıl ışıl parladığından eminim.

Gözlerini tamamen açtığında "Adelya?"dedi varla yok arası sesiyle.

"Şşşt.Buradayım.Yorma kendini."dedim ve elini sıktım.

Burukça gülümsedi."Doktor çağırayım ben."dedim.

Yavaşça doğrulmaya çalıştı ama ağzından küçük bir inilti çıktı.

"Hayır çağırma.Sen ol yeter."dedi.

Şu durumda bile beni istiyor.Ya ama ağlarım ki ben.

"Ya bir şey olursa?"dedim.

"Sen olduğun sürece hiç bir şey olmaz bana."dedi ve gülümsedi.Ben de gülümsedim.

Her şey bir yana yine ne oldu cidden merak ediyorum.Bu başına gelen ikinci olay.Benden gizli bir işler çeviriyor ve ben bilmiyorum.Bu da sinirimi bozuyor.

"Ne oldu?"dedim.

"Kaza işte."

"Kutay bu iki oldu.Birincisinde dayak yedin ikincisinde kaza oluyor.Senin için endişeleniyorum.Sürekli zarar görüyorsun ve bana da anlatmıyorsun."dedim.

Bir süre sessiz kaldı.

"Bıcır özür dilerim ama her şeyin zamana var.Sana da anlatacağım ama sırası değil.Tamam mı?"dedi.

Şu anda sırası değil cidden.Bir kendini toparlasın o zaman anlatır herhalde.

Başımı tamam anlamında salladım.

"Sen benim için korktun mu bakalım?"dedi gülerek.

Hey Allah'ım takıldığı konuya bak."Dalga geçme."

"Aman efendim.ne haddime."defi.

Ben de güldüm.O da güldü.Güldük.

İnsanın sevdikleri yanında olunca bütün dertlerini unutuyor.Benim de sevdiğim adam yanımda olunca her şeyi unutuyorum...