( . . . )
Belki de kendi zifiri karanlığımda kendimle boğuşuyor olurdum...
*******
Sıkıntılı bir iç çektikten sonra kendime gelmeye çalışıyordum.
Elimden geldiğince kendimi cesaretlendirmeye çalışıyordum.
Sakin ol Hazal, belki de fazla korku filmi izlemişsindir, ha?
Off...
Kimi kandırıyorum ki?
Tamam sakin olmalıyım.
AMA evde kimse yok, üstelik babama ne olduğunu veya nerede olduğunu bile bilmiyorum.
Ah şaka gibi, kendimi korkutmaya falan çalışmıyorum, öyle bir amaç içerisinde de değilim zaten.
Saat oldukça geç olmaya başladı.
Biliyorum yeterince büyüdüm, ANCAK evde kimsenin olmaması ve babamın esrarengiz bir şekilde ortadan kaybolmasına ne demeliyiz?
Diğer odalarda da aynı şekilde babamı bulamamıştım.
Koridorun sonuna doğru ilerlerken gözüm banyo kapısına takıldı.
Değişik, ama içimde büyük bir şüphe uyandırmıştı.
Gidip bakmalıyım...
İçimde ki derinlerden gelen ses beni banyoya doğru itiyordu resmen.
Tüm cesaretimi toplayarak elimi kapının koluna koydum.
Gözlerimi birkaç saniye sakin olmaya çalışır bir ifadeyle kapattım.
Lütfen orda ol baba...
Beni yeterince korkuttun...
Tüm cesaretimi toplayarak gözlerimi açtım.
Ardından kapı kolunu aşağı indirdim.
Tamam belki de biraz gerektiğinden fazla korkuyorum...
Neyse...
Kapı kolunu indirdikten sonra kapıyı görebileceğim şekilde tam aralayacakken ensemde hissettiğim keskin bir acıyla kafam lavabonun sivri köşesine çarptı.
Çarpmak kelimesi yanında hafif kalırdı herhalde.
Kafamın üstünden bir otomobil geçmiş gibi hissettim o an.
Birkaç saniye içerisinde beynim adeta zonkluyordu, bir an beynimin yerinden çıktığını hissetmeye bile başlamıştım.
Gözlerim acıyla yukarı doğru kaydı.
Kafamın acıdığını veya acımadığını bile anlayamayacak vaziyetteydim.
Dediğim gibi ani bir acıydı ve hissetmek benim için en zor şeydi resmen.
Ve yere yığıldığımı hatırlıyorum, bedenim âdeta kalkmak istese de yere kenetlenmiş gibiydi...
Kendimi her an bayılacak gibi hissediyordum, başım deli gibi dönüyordu.
Kendime gelebilsem bunu kimin yaptığını öğrenirim umuduyla zor kalkan kafamı yerden acıyla kaldırmaya çalıştım.
Hareketlerimi hızlı yapabilme şansı kollarımda yoktu, bilincim yarı kapalıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON SEÇENEK {+18}
RomanceKırık şarap bardakları, eski anılar, tutkulu dokunuşlar ve bakışlar... Hepsini bir anda kaybettiğinizi düşünün... Geriye yıkık bir hayat ve çocuk gibi kalmış bir beden düşünün... "O güzel gözlerinin önüne bazen küçük bir yağmur damlası düşmüş, be...
