BERDEL ~ASMEN~

1.BÖLÜM

Herkese merhabalar ben yazarınız Beyza ilk olarak kitap bir kurgu bu tür kitaplardada biliyorsunuzki asla gerçeklilik payı aranmamalı. Aşiret kitabı fakat bende okuduğum kitaplardan aşiretin nasıl birşey olduğunu öğrendim yani aşiret hakkında çok az bir bilgim var. Son olarak yazım hataları yapmamaya çalışıyorum ancak gözümden kaçan kısımlar tabiki oluyor bu nedenden dolayı sizlerden özür diliyorum. Umarım kitabı beğenirsiniz. İyi okumalar,

Yine yoğun bir günde hastanede koşuştururken karşıma Ayça çıktı. Ayça'yla istanbul'da üniversitede tanışmıştık. Şimdide birlikte aynı hastanede çalışıyoruz fakat o benim aksime cerrah, ben ise kadın doğum doktoruyum. Ayak üstü biraz sohbet ettik. Ayçayla ayrıldıktan sonra biraz mola verdim. Bir kahve alıp, bahçeye geçtim. Sosyal medyada biraz zaman geçirirken yanıma birinin oturduğunu hissettim. Kafamı kaldırdığımda elinde kahvesiyle yanımda oturan Asya'yla karşılaştım.

Onunlada aynı üniversitede okuduk. Asya, Ayça ve ben yani Asel 3'lü kız grubumuzu oluşturmuştuk. Asya'da Ayça gibi bir cerrahtı. Ben fazlaca kan görmekten ve cerrahlığa cesaret edemediğim için cerrahlık bölümü okumayı tercih etmemiştim. Asya'yla sohbet ederken aramıza Ayçada katılmıştı, sohbet koyulaşırken telefonuma gelen bildirim sesi ortamı bozmuştu. Mesaj annemden gelmişti bunu görünce hemen mesaja baktım.

"Asel, kızım hemen eve gelmelisin!" yazıyordu. Niye böyle birşey yazmıştı şimdi hastanede olduğumdan haberi vardı? Hemen "ne oldu dâye" yazdım ve gönderdim anında cevap gelmişti "önemli bir konu var eve gelebilir misin hemen?" yazmıştı. Bu sırada kızlarda benimle birlikte mesajları okuyorlardı. "Zaten mesainin bitmesine yarım saat kaldı bu saatten sonra hiç kimse gelmez,gelseler bile diğer doktara yönlendiririz, sen hemen eve git ve ne olup bittiğini öğren bizede haber et" dedi Ayça. Asya'ya baktığımda oda  Ayça'yı onaylar nitelikte hızlıca kafasını sallamıştı. Bende onaylayıp odama gidip eşyalarımı topladım ve bir taksiye binip konağa sürmesini söyledim.

15 dakika kadar sonra konağa geldiğimde içeriden annemin feryat sesleri geliyordu ne olduğunu anlamadığım için hızlıca içeriye girdim ve kapıda şok olmuş şekilde kaldım. İçeride neredeyse bütün aşirettekiler vardı ve annemi teselli etmeye çalışıyorlardı. Annem ise kendini yerden yere atıp bacaklarına vurarak"Baran'ım ne yaptın sen, ne ettin?"diye ağlıyordu. Çantamı kenara bırakıp annemin yanına adımladım ama hala bir tepki veremiyordum. Neden bütün aşiret buraya toplanmıştı ve annem neden 'Baran' diye ağlıyordu? Annemin yanına eğilip,

"dâyem iyimisin ne oldu ne diye ağlıyorsun? "dedim. Annemin hıçkırıkları arasından birkaç kelime seçebilmiştim." Baran kız kaçırmış, Cevat Ağanın kızını."Cevat Ağayı çok olmasada tanıyordum ve kızıylada iyi anlaşıyorduk sadece 1 tane kızı olduğu için Baran'ın Ecrin'i kaçırdığını anlamıştım. Ve eğer Baran'ı bulurlarsa töre uygulanabilirdi.

Annemi birazcık sakinleştirmeyi başarmıştık şuan konakta ölüm sessizliği vardı. Babamlarda Baran'ı bulmaya gitmişler. Yaklaşık 20-25 dakika sonra dışarıdan araba sesleri gelmişti annem hemen ayaklanıp dışarıya doğru koştu.

Babamlar Baran ve Ecrin'le gelmişlerdi. Baran yere bakıyordu yaptığın farkına yeni varmış gibi. Babamlar dışında Esen aşiretindende birileri vardı Ecrin'in yanında abisi Eymen vardı onunlada tanışıyorduk ve ben ondan biraz hoşlanıyor fakat söylemeye  ve belli etmeye çekiniyordum. Bizim konağa doğru gelirken Eymen ile göz teması kurduk. Etrafa baygın gözlerle soğuk bakışlar atıyordu ve sert mizacı insanların kafasını yere eğmesine neden oluyordu. Hiç kimse onunla göz teması kuramazken ben yürek yemişim gibi, gözlerine odaklandım yeşilimsi bir tonu vardı gözlerinin. Oda bana bakınca utanıp hemen gözlerimi kaçırdım ve Baran'a baktım.